środa, 29 maja 2019

Wąsoraczki - na ziarenku piasku


  • Królestwo: Zwierzęta
  • Typ: Stawonogi
  • Gromada: Wąsoraczki
  • Rząd: Mystacocaridida
  • Rodzina: Derocheilocarididae
  • Gatunek: Derocheilocaris angolensis, Derocheilocaris delamarei, Derocheilocaris hessleri, Derocheilocaris ingens, Derocheilocaris katesae, Derocheilocaris remanei, Derocheilocaris tehiyae, Derocheilocaris typica, Ctenocheilocaris armata, Ctenocheilocaris claudiae, Ctenocheilocaris enochra, Ctenocheilocaris galvarini, Ctenocheilocaris minor

Występowanie

Wąsoraczki są odnajdywane u wybrzeża obu Ameryk w tym w Zatoce Meksykańskiej, Afryki Południowej, Europie Południowej również w Morzu Śródziemnym i u wybrzeży Australii Zachodniej. Ich rozmieszczenie jest zapewne szersze, lecz brak szczegółowych badań i informacji o przedstawicielach tej gromady zwierząt.

Playa Ritoque, Chile(tu występują wąsoraczki)

Siedlisko 

Wąsoraczki zamieszkują strefę pływów u wybrzeży mórz i oceanów żyjąc w przestrzeni interstycjalnej piasku(przestrzeń między ziarnami piasku wypełniona wodą) na głębokości 20-30 cm. Ich występowanie na danym obszarze przypuszczalnie nie jest jednolite.

Ogólny opis

Wąsoraczki to małe skorupiaki pozbawiona karapaksu o długości zwykle nie przekraczającej 0,5 mm(największe osobniki nie przekraczały 1 mm). Ciało robaczkowate, wyraźnie segmentowane. Głowa pięciosegmentowa wyposażona w dwie pary czułek, której pierwsza jednogałęzista para(stanowiąca połowę długości ciała) jest skierowana do przodu, natomiast druga dwugałęzista skierowana jest zwykle do tyłu. Skorupiaki posiadają dwie pary szczęk i parę dwugałęzistych kończyno-podobnych żuwaczek. Tułów zwykle pięciosegmentowy, z jedną parą szczękonóży i czterema parami krótkich pereiopodiów. Beznogi sześciosegmentowy odwłok zakończony jest furką. Na ciele występuje włosowa struktura(szczecinka).

Dymorfizm płciowy 

Brak danych. Przypuszczalnie nie występuje.

Populacja i zagrożenia

Brak danych. Nie są klasyfikowane przez IUCN.

Pożywienie

Mikroalgi i bakterie żyjące na powierzchni ziaren piasku.

Zachowanie

Wąsoraczki bytują na powierzchni ziaren piasku. Do przemieszczania się używają drugiej pary czułków i żuwaczek oraz całego tułowia. Sprawnie poruszają się kiedy ziarna pisaku obecne są nad, jak i pod ciałem.

Rozród

Słabo poznany. Jest gatunkiem rozdzielnopłciowy. Jaja są uwalniane do wody, gdzie wyklute larwy stanowią faunę bentosu. Nie posiadają formy pływika(nauplius). Przechodzi przypuszczalnie rozwój prosty.

Długość życia

Brak danych.

Naturalni wrogowie

Brak danych. Z uwagi na środowisko życia osobniki dorosłe przypuszczalnie rzadko bywają ofiarami. Bentosowe larwy mogą stawać się pokarmem dla organizmów planktonożernych.

Znaczenie dla człowieka

Armillifer armillatus.jpg
Pasożytnicza wrzęcha Armillifer armillatus. 
Nie posiada większego znaczenia dla człowieka.

Systematyka, ewolucja i pokrewieństwo

Wąsoraczki należą do gromady skorupiaków do których zalicza się 2 rodziny(Ctenocheilocaris i Derocheilocaris) i 13 obecnie poznanych gatunków. 

Chthamalus stellatus.jpg
Kolonia pąkli Chthamalus stellatus z
gromady wąsonogów 
Wąsoraczki przez niektórych autorów klasyfikowane są jako podgromada Maxillopoda wraz widłonogami, workowcami, wąsonogami, tarczenicami, małżoraczkami, wrzęchami, Thecostraca i Tantulocarida. Wśród tych podgromad można także szukać najbliższych krewnych wąsoraczków.




Bibliografia:

   
o

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz