Leptoptilos robustus - bocian polujący na hobbitów.

• Królestwo: Zwierzęta
• Podtyp: Kręgowce
• Gromada: Ptaki
• Rząd: Bocianowe
• Rodzina: Bociany
• Gatunek: Leptoptilos robustus

Występowanie

Leptoptilos robustus zamieszkiwał wyspę Flores w plejstocenie ok. 2,5 miliona do 11 tysięcy lat temu. Przypuszczalnie preferował tereny bardziej otwarte np. sawanny i tereny trawiaste.

Ogólny opis

Leptoptilos robustus posiadał przypuszczalnie smukłą budowę ciała, długie nogi, brak upierzenia na szyi i głowie, oraz długi, masywny dziób, podobnie jak inni przedstawiciele rodzaju Leptoptilos(marabuty), jednak wyróżniały go o wiele większe rozmiary ciała, osiągając przypuszczalnie ok. 1,8 metra wysokości i wagę ok. 16 kg. Z powodu swoich dużych rozmiarów(mimo iż był jedynie nieco wyższy od marabuta indyjskiego, to był od niego prawie dwa razy cięższy) i dosyć ciężkich struktur kostnych(np. tibiotarsus Leptoptilos robustus posiada najgrubszą okostną wśród wszystkich przedstawicieli Leptoptilos znanych nauce) mógł być gatunkiem nielotnym. Z powodu braku dowodów kopalnych, trudno oszacować rozpiętość skrzydeł wymarłego bociana, choć przypuszcza się iż mogła być podobna do rozpiętości skrzydeł marabuta indyjskiego.

Dymorfizm płciowy

brak danych. U bocianów występuje bardzo słabo zaznaczony dymorfizm płciowy.

Pożywienie

Marabuty są zwierzętami głównie padlinożernymi, sporadycznie polującymi na niewielkie zwierzęta. Jednak Leptoptilos robustus mógł być bardziej aktywnym myśliwym polującym na endemiczne, duże gryzonie Spelaeomys florensis, Paulamys naso, Papagomys armandvillei, młode warany z Komodo i inne nieduże zwierzęta występujące na wyspie. Marabut mógł także korzystać z resztek upolowanej zdobyczy człowieka karłowatego Homo floresiensis(lub nawet konkurować o upolowaną zwierzynę). Naukowcy sugerują także iż Leptoptilos robustus mógł polować na młode i osobniki dorosłe Homo floresiensis(spekulację).

Zachowanie

Brak danych. Przypuszczalnie był nielotem, lub mógł latać na nieduże odległości. Przypuszczalnie zachowanie nie odbiegało zanadto od ekologi spokrewnionych gatunków. Prawdopodobnie dzięki dobremu wzroku wypatrywał potencjalnego posiłku. Mógł zagarniać zdobycz upolowaną przez inne zwierzęta np. przez Homo floresiensis. 

Rozród

brak danych.

Naturalni wrogowie

Mógł konkurować o ofiary i upolowaną zwierzynę z Homo floresiensis i waranem z Komodo. Badacze sądzą iż człowiek karłowaty mógł także polować na dużego marabuta, choć brak dotychczas dowodów, aby potwierdzić tą tezę.

Długość życia

brak danych.

Przyczyny wymarcia

Niejasne. Przypuszczalnie przyczyną wymarcia marabuta Leptoptilos robustus są zmiany klimatyczne do jakich doszło ok. 15 tysięcy lat temu. Klimat wyspy Flores stał się wtedy bardziej wilgotny, zatem sawanny i tereny trawiaste zaczęły ustępować lasom, które przypuszczalnie nie były odpowiednim środowiskiem dla owego gatunku. Ok. 12 tysięcy lat temu wybuch wulkan na wyspie Balii w wyniku czego większa część lokalnej fauny wyspy Flores wymarła(w tym stegodony i Homo floresiensis). Podobnie ich los w tym okresie mógł podzielić Leptoptilos robustus.

Ciekawostki

• Szczątki Leptoptilos robustus odnaleziono w jaskini Liang Bua w 2009 roku. W tym samym miejscu gdzie odnaleziono kompletny szkielet Homo floresiensis.
• Leptoptilos robustus jest przykładem wyspowego gigantyzmu. Zasada zwana "island rule" zakłada iż mniejsze zwierzęta kolonizujące wyspy z czasem stają się większe, natomiast duże karłowacieją.
• Historia ewolucji Leptoptilos robustus(jak i większości ptaków Azji Południowo-Wschodniej) jest trudna do prześledzenia. Niektórzy badacze sądzą iż przodka gatunku można szukać u Leptoptilos titan, którego szczątki odnaleziono na wyspie Jawa, oraz Leptoptilos falconeri, który zamieszkiwał Afrykę, południową Azję i Europę Środkową w późnym pliocenie. Ten drugi ze względu na swój szeroki zasięg jest najbardziej trafnym kandydatem na przodka Leptoptilos robustus, jednak różnice morfologiczne są na tyle duże, aby mieć co do tego bardzo duże wątpliwości. Pod względem morfologicznym marabutowi z Flores najbliżej do marabuta indyjskiego(Leptoptilos dubius) z którym obecnie uważa się iż miał wspólnego przodka.
• Leptoptilos robustus jest drugim największym przedstawicielem rodzaju Leptoptilos jaki kiedykolwiek żył. Największym był Leptoptilos falconeri osiągający ok. 2 metry wysokości i 20 kg wagi. 
• Nazwa "robustus" pochodzi od łacińskiego słowa "robur", oznaczającego siłę i twardość, które odnosi się do dużej i dobrze zbudowanej kości tibiotarsus(znajduje się między kością udową, a skokiem).
• Do rodzaju Leptoptilos klasyfikuje się obecnie 3 współcześnie żyjące gatunki, marabuta afrykańskiego(Leptoptilos crumeniferus), marabuta indyjskiego(Leptoptilos dubius) i marabuta jawajskiego(Leptoptilos javanicus), a także 8-9 gatunków wymarłych min. Leptoptilos pliocenicus, Leptoptilos siwalicensis i Leptoptilos indicus.

Bibliografia:

-https://en.wikipedia.org/wiki/Leptoptilos_robustus

-http://news.bbc.co.uk/earth/hi/earth_news/newsid_9261000/9261713.stm

-http://www.wired.com/2011/01/legend-of-the-killer-storks/