Leptictidium auderiense - hybryda kangura z ryjkonosem.

• Królestwo: Zwierzęta
• Podtyp: Kręgowce
• Gromada: Ssaki
• Rząd: Leptictida
• Rodzina: Pseudorhyncocyonidae
• Gatunek: Leptictidium auderiense

Występowanie

Leptictidium zamieszkiwał subtropikalne lasy dzisiejszej Europy w okresie eocenu ok. 50-35 milionów lat temu.

Ogólny opis

Leptictidium auderiense jest najmniejszym znanym przedstawicielem rodzaju Leptictidium. Mierzył ok. 60 cm długości ciała i ok. 15 cm wysokości przy wadze kilku kilogramów. Ponad połowę długości ciała zwierzęcia stanowił łysy ogon. Leptictidium łączył ze sobą pierwotne cechy pierwszych ssaków z specjalizacjami o wysokim stopniu ewolucyjnym. Leptictidium posiadał długi i elastyczny nos w kształcie ryjka, podobny kształtem do ryjkonosów. Ciało zwierzęcia było masywne i krępe. Kończyny przednie krótkie, natomiast tylne wydłużone, zakończone wydłużonymi stopami, podobnie jak u kangurów. W niektórych dobrze zachowanych skamieniałościach odnaleziono kompletny zarys sierści.

Dymorfizm płciowy

brak danych. Przypuszczalnie samce większe od samic.

Pożywienie

W niektórych skamieniałościach zachowała się treść żołądka zwierzęcia, dlatego wiemy iż leptictidium polował na owady, jaszczurki i niewielkie ssaki. W żołądku holotypu Leptictidium tobieni znaleziono także kawałki liści(oraz znaczną ilość piasku przypuszczalnie połkniętego przypadkowo), co może świadczyć iż zwierzę było wszystkożerne.

Zachowanie

Naukowcy sądzą iż ekologia leptictidium przypominało zachowanie dzisiejszych ryjkonosów. Przypuszczalnie były to ssaki naziemne. Niektórzy badacze sądzą iż był ssakiem dwunożnym, poruszającym się przy pomocy skoków i używającym długiego ogona jako przeciwwagi. Inni sugerują iż poruszał się podobnie do ryjkonosów, korzystając głównie z czterech kończyn, a jedynie uciekając korzystał z dwóch.

Rozród

brak danych. Badacze sądzą iż podobnie jak ryjkonosy leptictidium rodziły się już samodzielne, a opieka rodzicielska była ograniczona.

Naturalni wrogowie

Większe zwierzęta mięsożerne np. asiatosuchus, lesmesodon, gastornis, a także przypuszczalnie drapieżne mrówki z rodzaju Formicium.

Długość życia

brak danych.

Przyczyny wymarcia

Leptictidium wymarł przypuszczalnie podczas wymierania eoceńsko-oligoceńskiego spowodowanego zmianami klimatycznymi(ochłodzeniem klimatu) i pierwszymi zlodowaceniami.

Ciekawostki

• Gatunek został opisany w 1962 roku przez niemieckiego paleontologa Heinz'a Tobien'a na podstawie żuchwy zwierzęcia. Niektóre dobrze zachowane skamieniałości odnaleziono w kopalni Messel.
• Badania struktury kostnej wykazały dosyć sprzeczne wnioski. Długie kończyny miednicze ssaka wskazują na to iż był przystosowany do skoków, lecz stawy nóg, jak i dosyć kruche kości niebyły przystosowane do wytrzymywania takich przeciążeń. Dlatego większość naukowców przychyla się do teorii iż było to zwierzę czteronożne, używające kończyn tylnych jedynie w razie potrzeby.
• Najwięcej dobrze zachowanych szczątków leptictidium odnaleziono w kopalni Messel, gdzie niegdyś znajdowało się wulkaniczne jezioro. Badacze sądzą iż jezioro absorbowało duże ilości dwutlenku węgla i okresowo uwalniało go w postaci trującego gazu, okrywającego okolice jeziora. Dowodem na to jest duża ilość skamielin w Messel nie tylko należących do organizmów wodnych.
• Leptictidium wystąpił w pierwszym odcinku Wędrówki z bestiami(Walking with Beasts).
• Do rodzaju Leptictidium klasyfikuje się obecnie 5 gatunków min. Leptictidium auderiense, Leptictidium tobieni, Leptictidium sigei, Leptictidium ginsburgi i Leptictidium nasutum.

Bibliografia:

-https://pl.wikipedia.org/wiki/Leptictidium

-https://en.wikipedia.org/wiki/Leptictidium

-http://prehistoric-fauna.com/Leptictidium%20tobieni

-http://link.springer.com/article/10.1007%2Fs12542-015-0276-2