Proboscidipparion sinense - krzyżówka konia i tapira

• Królestwo: Zwierzęta
• Podtyp: Kręgowce
• Gromada: Ssaki
• Rząd: Nieparzystokopytne
• Rodzina: Koniowate
• Gatunek: Proboscidipparion sinense

Występowanie

Proboscidipparion sinense zamieszkiwał tereny wschodniej Azji. Jego szczątki odnajdywane są głównie na terenie północnych Chin i datowane na wczesny plejstocen 2 - 1,5 milionów lat temu. Przypuszczalnie zwierzę zamieszkiwało tereny w pobliżu rzek i jezior(struktura nosa podobna do tapirów, może sugerować zamieszkiwanie podobnych środowisk).

Ogólny opis

Proboscidipparion sinense budową ciała i rozmiarem przypominał dzisiejsze konie. Osiągał ok. 2,3 metrów długości ciała, 165 cm wysokości w kłębie i ok. 180 kg wagi. Charakterystyczną cechą proboscidippariona był wydłużony kształt czaszki, oraz wysunięta do tyłu kość nosowa, co może świadczyć o obecności przerośniętej struktury nosowej(podobnej jak u suhaka), lub krótkiej trąby(jak u tapirów). Zęby trzonowe i przedtrzonowe były dość duże ze znacznymi fałdami, co może świadczyć o jedzeniu twardego rodzaju roślinności. U każdej nogi posiadał trzy palce pokryte kopytem.

Dymorfizm płciowy

Brak danych.

Pożywienie

Roślinożerny. Z uwagi na budowę zębów, przypuszczalnie duży udział w diecie gatunku miały rośliny twarde(gałęzie drzew i krzewów, korzenie, kora itp.).

Zachowanie

Brak danych. Przypuszczalnie jak inni współcześni przedstawiciele rodziny koniowatych, był zwierzęciem stadnym. Nie wiadomo, jakie zadanie pełniła struktura nosowa proboscidippariona. Jeżeli była to trąba, mogła służyć jak narząd chwytny, lub podobnie jak u suhaka, oczyszczać wdychane powietrze z pyłów unoszonych podczas galopu, czy burz piaskowych. Budowa kopyta umożliwiała gatunkowi sprawne poruszanie się po twardym gruncie, jak i po bagnistym podłożu.

Rozród 

Brak danych.

Naturalni wrogowie

Hieny, wilki i duże kotowate.

Długość życia

Brak danych.

Przyczyny wymarcia

Nieznane.

Ciekawostki 

• Pierwsze szczątki proboscidippariona(czaszka) zostały odnalezione na terenie miasteczka Langou(prowincja Henan, Chiny) i opisane w 1927 roku.
• Niektóre źródła podają iż szczątki proboscidippariona odnaleziono również na terenie Wielkiej Brytanii, lecz brak dokładniejszych informacji na ten temat.
• Przez większość czasu od odkrycia pozycja taksonomiczna proboscidippariona była niepewna. Często traktowany jako przedstawiciel rodzaju Hipparion(Hipparion sinense), lub nawet jako podgatunek któregoś z jego przedstawicieli. Systematyka rodzaju została dokładnie określona przez chińskiego paleontologa Tao Deng'a, po odkryciu kolejnej czaszki młodego osobnika w 2012 roku.

• Proboscidipparion był jednym z ostatnich przedstawicieli porodziny Equinae, charakteryzującej się występowaniem kilku palców pokrytych kopytem. Współczesne koniowate posiadają jeden dobrze rozwinięty palec(III) pokryty pojedynczym, dużym kopytem.

• Pochodzenie proboscidippariona jest niejasne. Przypuszczalnie reprezentują tą samą linię ewolucyjną co hippariony z uwagi na podobną budowę kości nosowej niektórych przedstawicieli tego rodzaju np. Hipparion dermatorhinus. Tao Deng uważa iż Hipparion dermatorhinus jest blisko spokrewniony z rodzajem Proboscidipparion.
• Innym przedstawicielem rodzaju Proboscidipparion jest Proboscidipparion pater żyjący jeszcze w pliocenie ok. 4 mln lat temu. 

Bibliografia:

-https://it.wikipedia.org/wiki/Proboscidipparion

-http://english.ivpp.cas.cn/rh/rp/201202/t20120216_81383.html

-http://prehistoric-fauna.com/Proboscidipparion-pater

-https://it.wikipedia.org/wiki/Equus