sobota, 17 grudnia 2016

Moonfolk - chmurny lud z MTG

   Moonfolks, zwani Soratami to rasa stworzeń występująca w grze karcianej Magic: The Gathering, stworzona na potrzeby bloku Kamigawa. Niemal wszystkie karty tych stworzeń ograniczają się do owego dodatku. Wyjątkiem jest karta planeswalker(wędrowiec, obieżysfer) zwana Tamiyo, the Moon Sage, wydana w późniejszym bloku.

Moonfolks są dość tajemniczą, humanoidalną rasą. Ich ciało jest bardzo smukłej budowy, skóra biała, szara, lub jasnoniebieska, często zlewająca się kolorem z białymi włosami. Charakterystyczne dla moonfolks są ich długie, zwisające, podobne do króliczych uszy, które często zaczesywane są na włosy. Na czole i uszach często można spotkać znamiona w postaci linii, kropek, lub zawijasów. Rysy twarzy, ubiór, oraz fryzura przypominają kulturę japońską.

Moonfolks zamieszkują plan Kamigawa, którego tereny i kultura nawiązuje do historycznej Japonii. Miasta zamieszkałe przez chmurny lud zwany jest Otawara. Zakładane są wśród chmur, jednak ich dokładna lokalizacja utrzymywana jest w ścisłej tajemnicy. Stolicą moonfolks jest Oboro, pałac zwany Mglistym Księżycem.

Zwykle nie interesują się sprawami stworzeń zamieszkujących ląd. Posiadają spokojny i zrównoważony charakter. Wiele z aspektów ich życia jest owianych tajemnicą. Moonfolks posiadają niezwykłe zdolności magiczne. Należą do nich zwykle najwięksi magowie. W magiczny, lub bliżej nieznany sposób potrafią latać.

Postać moonfolk'a posiada swoje korzenie w słynnej w Japonii legendzie o króliczej pani, zwanej Lady Kaguya.

Wraz z moonfolks na planie Kamigawa występują:

  • Nezumi - humanoidalna rasa szczurów. Zamieszkują zwykle tereny bagienne Takenuma i obrzeża ludzkich miast. Posiadają dość złowieszczy charakter. Nezumi często szkolą się na ninja, nekromantów i szamanów magii opartej na przywołaniu i kontroli insektów.
  • Kitsune - rasa humanoidalnych stworzeń, przypominających lisy i wilki. Zwykle posiadają pionowe, długie uszy, wydłużony pysk, oraz długi, puszysty ogon. Zamieszkują głównie las Jukai, prowadząc przyjazną politykę w stosunku do ludzi. Posiadają niezwykle długie życie, bardzo trudne do oszacowania. Kitsune zwykle szkolą się na samurajów i kleryków(magii leczenia).
  • Akki - rasa goblinów z Kamigawy, zamieszkujących tereny górskie. Nie akceptują obecności innych ras(są bardzo terytorialne). Przyjaźnie nastawione jedynie w stosunku do ogrów i roninów. Akki posiadają obsesyjne zainteresowanie ogniem i łupiestwem. Posiadają kulisty kształt ciała, wydłużone kończyny, zakończone długimi palcami i pazurami, długie nosy, małe rogi na czole, oraz grubą, pokrytą bruzdami i rogami skórę na grzbiecie. Ich skóra jest zwykle koloru czerwonego. Akki specjalizują się w szamaństwie magii opartej na ogniu. Szkolą także dobrych wojowników.
  • Orochi - czyli lód wężoludzi. Zamieszkują las Jukai, żyjąc w plemionach. Orochi dzieli się na trzy główne plemienia: wojowników, zwiadowców i szamanów. Nie są zwykle przyjaźnie nastawieni do innych istot. Głowa orochi przypomina wężową, ich skóra pokryta jest łuską, natomiast liczba kończyn jest zwykle zwielokrotniona(zwykle podwójna). 
Bibliografia:
-http://mtgsalvation.gamepedia.com/Moonfolk
-http://mtgsalvation.gamepedia.com/Snake#Kamigawa
-http://mtgsalvation.gamepedia.com/Akki
-http://mtgsalvation.gamepedia.com/Fox#Kitsune
-http://mtgsalvation.gamepedia.com/Rat#Nezumi 

środa, 14 grudnia 2016

Kamelia mała - kwiecisty krzew z Japonii

inne nazwy: kamielijka
  • Królestwo: Rośliny 
  • Podkrólestwo: Rośliny naczyniowe 
  • Klasa: Okrytonasienne
  • Rząd: Wrzosowce
  • Rodzina: Herbatowate
  • Gatunek: Kamelia mała(Camellia sasanqua)

Występowanie

Kamelia mała naturalnie zasiedla wyspy japońskie od wysp Kiusiu, Yakushima i południowej części wyspy Sikoku, po wyspę Riukiu. Gatunek uprawiany w wielu rejonach świata, czasem dziczejący. Na terenie Półwyspu Koreańskiego(Korea Południowa i Korea Północna) roślina uznawana jest za gatunek inwazyjny.


Siedlisko

Kamelia preferuje tereny o gęstym skupieniu krzewów(gąszcze), oraz trawiaste zbocza górskie.

Ogólny opis

Kamelia mała posiada pokrój krzewu, rozgałęziającego się nasady pnia, dorastającego od 0,5 metra do 5 metrów wysokości. Docelowe rozmiary osiąga zwykle w przeciągu 10-20 lat. Kora konarów i gałęzi jasnoszara, gładka, rzadko łuszcząca się, natomiast pędów zwykle ciemnobrązowa. Liście stałe(krzew wiecznie zielony), skrętoległe, pojedyncze, ciemnozielone, błyszczące, szerokie, eliptyczne i piłkowane na brzegach. Zwykle mierzą od 3 do 7 cm długości i 1-3 cm szerokości.

Rozmnażanie

Kamelia mała kwitnie od połowy do późnej jesieni, lecz jedynie na stanowiskach słonecznych. Kwiaty wyrastają w kącikach liści, zwykle pojedynczo, choć nierzadko po 2-3. Kwiat posiada 5-7 płatków(słabo zrośniętymi u nasady), 5-7-działowy kielich, 1 słupek i bardzo liczne pręciki. Kwiat osiąga od 5 do 7 cm średnicy. Płatki koloru od białego po ciemnoróżowy. Pręciki żółte. Roślina owadopylna, przyciągająca zapylaczy silnym zapachem kwiatu. Owoc w postaci okrągłej, zdrewniałej, pękającej torebki z licznymi nasionami.

Zagrożenia

Gatunek klasyfikowany jako niższego ryzyka na wyginięcie. Nie są znane poważne zagrożenia dla jego przerwania. 


Długość życia 

Do 100 lat.

Znaczenie dla człowieka

Kamelijka była znana w uprawie na terenie Japonii i Chin od wieków. Już podczas początków miasta Edo(obecne Tokio) ok. XV wieku, znane był pierwsze odmiany uprawne owej rośliny. Do Europy krzew dotarł dopiero w 1820 roku, za sprawą kapitana statku East Indiaman Richard'a Rawes'a na teren Londynu. Około roku 1870 holenderscy kupcy zaczęli handlować ową rośliną, importując ją na teren Europy, gdzie zaczęła być coraz bardziej popularna. Później została rozpowszechniona także na inne kontynenty.

Na terenie Japonii kamelia mała uprawiana była przede wszystkim jako roślina przemysłowa. Aromatyczne liście służyły jako dodatek do herbat, natomiast z owoców i nasion wytwarzano olej z drzewa herbacianego. Olej posiadał szerokie zastosowanie, jako paliwo do lamp olejnych, smar, przyprawa, lek, kosmetyk i opał. Roślina formowana była także na żywopłot.

Obecnie kamelia mała znana jest głównie jako roślina ozdobna o pięknych i silnie pachnących kwiatach. Wyselekcjonowano kilka odmian ozdobnych rośliny min. 'Rainbow', 'Hugh Evans', czy 'Narumigata'. Krzew cieszy się jednak o wiele mniejszą popularnością niż spokrewniona kamelia japońska(Camellia japonica). Na terenie Polski kamelia mała jest rzadko uprawiana, głównie na terenie arboretum, określana jako ciekawostka dendrologiczna.

Uprawa 

Kamelia mała zależy do roślin dosyć łatwych w uprawie, jeżeli spełni się jej niewygórowane wymagania. Krzew najlepiej rośnie na glebach gliniastych, piaskowych, lub iłowych. Gleba musi być wilgotna, lecz nie przemoknięta o odczynie kwaśnym, lub obojętnym. Preferuje stanowiska w pełnym nasłonecznieniu(choć rośnie także w półcieniu i cieniu, choć słabiej kwitnie), osłonięte przed działaniem suchych i zimnych wiatrów, oraz porannego słońca. Krzew wytrzymuje krótkotrwałe spadki temperatury do minus 10-15°, dlatego w strefie klimatu umiarkowanego może być uprawiana jedynie w szklarniach, lub pokojowo.

Systematyka i pokrewieństwo

Kamelia mała przynależy do rodzaju Camellia, w którym liczba przedstawicieli jest kwestią sporną. Szacuje się iż rodzaj liczy od 100 do 300 gatunków, choć z uwagi na liczne hybrydy i morfologiczne podobieństwa, ciężko ocenić dokładną liczbę przedstawicieli. Obecnie znany jest ok. 3 tysięcy hybryd kamelii i herbat. Naturalnie rośliny zamieszkują tereny azjatyckie(głównie Azja Wschodnia, Azja Południowa, Azja Południowo-Wschodnia), oraz Indonezję, choć niektóre gatunki zadomowiły się także w wielu innych rejonach, za sprawą człowieka.

Kamelie i herbaty to wiecznie zielone krzewy i niskie drzewa, rosnące maksymalnie do 20 metrów wysokości. Liście różnych kształtów, ułożone skrętolegle i pojedynczo. Blaszka liścia zwykle gruba, ząbkowana na brzegach i błyszcząca. Najbardziej charakterystyczne dla rodzaju Camellia są ich kwiaty. Zwykle duże, widocznie prezentujące się o białym, różowym, lub czerwonym zabarwieniu. Kwiaty dzikich kamelii posiadają od 5 do 10 płatków, lecz kultywary uprawne miewają kwiaty pełne z licznymi płatkami.

Rośliny z rodzaju Camellia posiadają bardzo duże znaczenie dla człowieka. Zwłaszcza jeden gatunek posiada jedno z najważniejszych zastosowań, stosuje się go do sporządzania jednego z najbardziej popularnych napojów na świecie herbaty. Herbata chińska(Camellia sinensis) o której mowa, była już uprawiana przypuszczalnie w II wieku p.n.e. na terenie Chin, później z biegiem czasu roślina i sporządzany z niej napój rozpowszechnił się na całym świecie. Inne gatunki jak np. kamelia olejodajna(Camellia oleifera) znana jest z oleju, otrzymywanego z jej nasion, który posiada szerokie zastosowanie(jako lek, kosmetyk, przyprawa, smar, paliwo). Kamelie są także popularne w uprawie, jako rośliny ozdobne z uwagi na bardzo ładne kwiaty.

Mimo dużego znaczenia gospodarczego roślin z rodzaju Camellia, w naturalnym środowisku nie należą do gatunków pospolitych. Kamelie są na ogół roślinami rzadkimi, często o endemicznym charakterze występowania. Zagraża im niszczenie środowiska przez wycinkę lasów w celu pozyskania surowców, lub pod uprawę. Poważnie zagrożonymi gatunkami są min. Camellia azalea z terenów prowincji Guangdong(Chiny), Camellia amplexifolia występujący na terenie wyspy Hajnan(Chiny) i Camellia fangchengensis z regionu Kuangsi(Chiny).

Ciekawostki

  • Rodzaj Camellia został stworzony przez Karola Linneusza i nazwany na cześć czeskiego botanika Georg'a Joseph'a Kamel'a. Zbiegiem okoliczności było to iż Kamel badał i opisywał kamelie, o czym nie wiedział Linneusz tworząc na jego cześć nazwę rodzaju.
  • Gatunek został opisany przez szwedzkiego naturalistę Carl'a Peter'a Thunberg'a.
  • Na terenie Japonii krzew nazywany jest Sasanqua(sazanka), skąd pochodzi nazwa epitetu gatunkowego owej rośliny.
Bibliografia:
-https://pl.wikipedia.org/wiki/Kamelia_ma%C5%82a
-https://en.wikipedia.org/wiki/Camellia_sasanqua
-https://pl.wikipedia.org/wiki/Kamelia_(ro%C5%9Blina)
-http://www.telegraph.co.uk/gardening/howtogrow/3345638/Camellia-sasanqua-How-to-grow.html
-http://www.toyogreen.com/plant%20species/Shrubs/Camellia%20sasanqua.htm
-https://www.rhs.org.uk/advice/profile?PID=327
-https://www.rhs.org.uk/Plants/89149/i-Camellia-sasanqua-i-Hugh-Evans/Details?returnurl=%2fplants%2fsearch-results%3fform-mode%3dfalse%26query%3dCamellia%2bsasanqua%26aliaspath%3d%252fplants%252fsearch-results
  

wtorek, 6 grudnia 2016

Voay - madagaskarski krokodyl

  • Królestwo: Zwierzęta
  • Podtyp: Kręgowce
  • Gromada: Gady
  • Rząd: Krokodyle
  • Rodzina: Krokodylowate
  • Gatunek: Voay(Voay robustus)

Występowanie

Madagaskar. Szczątki krokodyla odnajdywane są na całym obszarze wyspy.

Siedlisko

Brzegi słodkowodnych i słonawych(możliwe iż także słonych) zbiorników wodnych, jak np. rzeki, jeziora, bagna.

Ogólny opis

Krokodyle to rząd dużych gadów o wydłużonym, masywnym, jaszczurczym ciele, pokrytym zrogowaciałą i grubą skórą. Głowa wyposażona w wydłużony, spłaszczony, mocny pysk w którym znajdują się liczne, ostre zęby. Nieduże oczy znajdują się wysoko na głowie. Ogon krokodyli jest długi, masywny i bocznie spłaszczony, natomiast kończyny krótkie i solidne. Palce kończyn tylnych spina błona pławna.

Voay był dużym gatunkiem krokodyla. Długość ciała szacowana jest na ok. 3,5-4 metrów długości(z czego 1/3 długości stanowi ogon), natomiast masa na ok. 170 kg. Pysk voay mógł osiągać od 20 do 30 cm długości(był krótszy i szerszy niż u krokodyla nilowego). Charakterystyczne dla owego gatunku były kostne rogi, umieszczone za oczodołami(zbudowane z kości łuskowych), które osiągały dość duże rozmiary(podobne struktury występują u krokodyla kubańskiego). Poza nieco masywniejszym rozmiarem(zwłaszcza kończyn), reszta szkieletu voay budową przypominała krokodyla nilowego.

Dymorfizm płciowy

Brak danych. U krokodyli samce osiągają większe rozmiary.

Pożywienie 

Mięsożerca. Polował przypuszczalnie na ryby, skorupiaki, mięczaki, żółwie oraz większe kręgowce np. ptaki wodne i hipopotamy(Choeropsis madagascariensis).

Zachowanie

Brak danych. Zapewne jak inni przedstawiciele krokodyli, voay prowadził ziemno-wodny tryb życia. Krokodyle są na ogół terytorialne o samotniczym trybie życia, gromadząc w grupy jedynie przy niekorzystnych warunkach środowiskowych(np. suszy). Gady większość dnia spędzają w wodzie. Pływają głównie używając falujących ruchów ogona z kończynami złożonymi blisko ciała. Na ląd krokodyle wychodzą rzadko, głównie w celu wygrzania się, lub poszukiwania innego rewiru. Poruszają się na nim ociężale, choć potrafią rozwinąć ok. 10 km/h prędkości w razie potrzeby. Krokodyle na ogół polują z zasadzki. Polując na zwierzęta lądowe, wystawiają czubek nosa i oczy ponad powierzchnie. Kiedy wypatrzą zwierzynę powoli podpływają do niej, aby nagle wyskoczyć z otwartą paszczą i wciągnąć ją pod wodę. Mniejsze zwierzęta zabijają od razu i połykają w całości(zwykle przez przerwanie rdzenia kręgowego), większe podtapiają i rozrywają na kawałki. Polując na ryby, krokodyl czyha pod wodą, aż któraś podpłynie dostatecznie blisko. Wtedy szybkim uderzeniem paszczą na bok łapie ofiarę.

Voay posiadał bardziej masywną budowę kończyn, co może świadczyć o tym iż był bardziej przystosowany do lądowego trybu życia, niż obecne krokodyle.

Rozmnażanie

Brak danych. Krokodyle jak większość gadów są jajorodne. Samce przy pomocy infradźwięków(słyszanych zwykle jako piski) przywabiają samice na swoje terytorium. Samice w wcześniej zbudowanym gnieździe na lądzie blisko brzegu(kopiec, zagłębieni) zagrzebują złożone jaja. Po kilku miesiącach wykluwają się młode. Krokodyle jako jedyne gady opiekują się młodymi. Matka przyciągnięta piskami swoich dzieci, rozkopuje gniazdo, wydostając z niego krokodylki, oraz przenosi je w pysku do wody. Młode często pozostają blisko matki przez dany okres(od kilku miesięcy po kilka lat).


Długość życia

Brak danych. Krokodyle żyją ok. 30-50 lat.

Naturalni wrogowie

Przypuszczalnie dorosły voay nie posiadał naturalnych wrogów. Młode osobniki mogły padać ofiarą ptaków drapieżnych, takich jak bielik madagaskarski, czy myszołów madagaskarski. Voay przypuszczalnie konkurował o pokarm i siedlisko z przybyłym blisko okresu jego wymarcia, krokodylem nilowym. Możliwe iż padał także ofiarą ludzi.

Jaja voay były najbardziej zagrożone atakami drapieżników. Gniazda krokodyli mogły być rabowane przez fanaloka, galidię, pasówkę i fossę.

Przyczyny wymarcia

Niepoznana. Voay wyginął ok. 100 roku n.e., co zbiegło się w czasie z przybyciem człowieka na wyspę. Istnieje kilka teorii tłumaczących zniknięcie krokodyla z wyspy. Jedna mówi o tym iż voay wymarł w wyniku polowań. Nie znaleziono dowodów na to iż krokodyl padał ofiarą pierwszych ludzi(prymitywną bronią bardzo ciężko było zabić gruboskórego gada), jednak wybicie i zmniejszenie liczebności potencjalnych ofiar krokodyla mogło być potencjalnie zgubne dla zwierzęcia. Także zmiany środowiskowe(wycinka lasów, przekształcanie terenów, niepokojenie), które były przyczyną zniknięcia niektórych gatunków endemicznych Madagaskaru, mogło odcisnąć swoje piętno na krokodylu voay. Inna teoria mówi o tym iż voay został wyparty przez konkurencyjny gatunek, krokodyla nilowego. Krokodyl nilowy rozpowszechniał się na Madagaskarze w okresie kiedy wymarł voay. Jednak badacze sądzą iż krokodyl zajął jedynie pustą niszę ekologiczną, pozostawioną przez wymarły gatunek. Oba gatunki posiadały przypuszczalnie także odmienną dietę(o czym świadczy kształt pyska). Krokodyl nilowy wybiera na ofiary duże zwierzęta, voay przypuszczalnie zadowalał się rybami, mięczakami i niedużymi zwierzętami. W znaleziskach paleontologicznych nie znaleziono jednak dowodów na współistnienie tych gatunków. Kolejna hipoteza mówi iż krokodyl wymierał z przyczyn naturalnych(zmiany środowiskowe spowodowane globalnym ocieplaniem się klimatu), a pojawienie się człowieka mogło jedynie przyśpieszyć ten proces.

Systematyka i pokrewieństwo

Początkowo voay został opisany pod nazwą Crocodylus robustus, a niektórzy badacze uznawali go za starszą, madagaskarską formę, lub podgatunek krokodyla nilowego. Dopiero bliższa analiza szczątków krokodyla, dowiodła iż anatomicznie gad przypomina bardziej krokodyla krótkopyskiego(Osteolaemus tetraspis). Dlatego w 2007 roku gatunek został zakwalifikowany do nowo powstałego, monotypowego rodzaju Voay. 

Rodzaj Voay jest klasyfikowany do kladu Osteolaeminae, wraz z współcześnie żyjącym krokodylem krótkopyskim(Osteolaemus tetraspis), oraz wymarłym Rimasuchus lloydi, Brochuchus pigotti i rodzajem Euthecodon(Euthecodon nitriae, Euthecodon brumpti i Euthecodon arambourgi).

Potomkowie obecnych krokodyli pojawili się ok. 83,5 milionów lat temu(kreda), choć pierwsze krokodylomorfy pojawiły się ok. 250 mln lat temu we wczesnym triasie(Pseudosuchia, Protosuchia). Krokodyloformy, od których pochodzą dzisiejsze krokodyle, jest jedyną linią ewolucyjną pseudozuchów(Pseudosuchia), które przetrwały wymieranie triasowe. W erze mezozoicznej krokodyloformy przeszły dużą radiację przystosowawczą, za sprawą pozostawionych nisz ekologicznych po wymarłych gatunkach. Powstały nieduże i szybkie drapieżniki np. Sphenosuchia, duzi, lądowi drapieżcy np. Sebecus, roślinożercy np. Phyllodontosuchus, oraz formy morskie z przekształconymi kończynami w płetwy min. Metriorhynchidae. We wczesnej kredzie pojawił się klad Eusuchia, obejmujący obecnie żyjące krokodyle. Za jednego z pierwszych krokodyli można uznać Borealosuchus. Krokodylowate mimo iż nazywane są żywymi skamielinami(gdyż poza ptakami są jedynymi archozaurami) są dosyć młodą radiacją.


Poza voay do czasów holoceńskich przetrwało kilka, dziś niespotkanych gatunków krokodyli, które mogły żyć w czasach ekspansji człowieka. Mekosuchus inexpectatus i Mekosuchus kalpokasi, dwa gatunki krokodyli, pierwszy żyjący na terenie wyspy Nowej Kaledonii, drugi w obrębie wyspy Efate. Gatunki te były ostaniami żyjącymi krokodylami lądowymi. Wymarły na krótko po pojawieniu się człowieka na wyspach ok. 4 tysiące lat temu(choć mogły przetrwać aż do I-II wieku naszej ery). Do czasów holoceńskich przypuszczalnie przetrwał także Ikanogavialis papuensis. Jego szczątki odnaleziono na terenie wyspy Woodlark(Morze Salomona, Papua-Nowa Gwinea). Był przedstawicielem rodziny gawialowatych, oraz ostatnim typowym morskim krokodylem. Nie wiadomo czy dotrwał do czasów, kiedy na wyspie pojawił się człowiek.

Ciekawostki

  • Voay został po raz pierwszy opisany opisany przez francuskich przyrodników Alfred'a Grandidier'a i Léon'a Vaillant'a w 1872 roku. Został opisany przez nich jako Crocodylus robustus, jednak paleontolog Christopher Brochu w 2007 roku przeklasyfikował gatunek do rodzaju Voay, jako iż nie wskazywał bliższego pokrewieństwa ze współczesnymi krokodylami. Szczątki holotypu jakim dysponowali pierwsi badacze opisujący gatunek, obecnie uznawany jest jako zaginiony. 
  • "Voay" w języku malgaskim oznacza "krokodyla".
  • Szczątki voay(czyli czaszki, kręgi i osteodermy) są pozostałościami subfosylnymi, czyli szczątkami które nie uległy całkowitej fosylizacji(skamienieniu). Oznacza to zwykle że organizm zginą w geologicznym ujęciu dość niedawno(czasy historyczne, holocen). Pozostałości voay datowane są na 2 tysiące lat.
  • Przypuszcza się iż voay występował na Madagaskarze już w późnym plejstocenie(ok. 125 tysięcy lat temu), lecz aby dokładnie poznać okresy w jakich występował gatunek, potrzebne są dodatkowe badania i znaleziska.
  • Na Madagaskarze wymarło także kilka innych endemicznych gatunków zwierząt, wraz z przybyciem człowieka, min. palczak olbrzymi*(Daubentonia robusta), fossa olbrzymia*(Cryptoprocta spelea), nietoperz Hipposideros besaoka, lemury koala Megaladapis(Megaladapis edwardsi, Megaladapis madagascariensis i Megaladapis grandidieri), lemury leniwce*(Palaeopropithecus ingens, Palaeopropithecus maximus i Palaeopropithecus kelyus), mrówniki madagaskarskie(Plesiorycteropus germainepetterae i Plesiorycteropus madagascariensis), hipopotamy madagaskarskie*(Hippopotamus lemerlei i Hippopotamus madagascariensis), perkozek długodzioby(Tachybaptus rufolavatus), kuja białogardła(Coua delalandei), mamutaki(Aepyornis gracilis, Aepyornis hildebrandti, Aepyornis maximus i Aepyornis medius), ryby Pantanodon madagascariensis i Ptychochromis onilahy, cyclopoida Afrocyclops pauliani i Tropodiaptomus ctenopus.  
Bibliografia:
-https://pl.wikipedia.org/wiki/Voay
-http://www.prehistoric-wildlife.com/species/v/voay.html
-https://en.wikipedia.org/wiki/Voay
-http://www.foss-rec.net/12/13/2009/fr-12-13-2009.pdf
-https://en.wikipedia.org/wiki/Lists_of_extinct_animals
-https://en.wikipedia.org/wiki/Crocodilia
-https://en.wikipedia.org/wiki/Crocodylomorpha