Palaeopropithecus - duży lemur leniwiec

inne nazwy: lemur leniwiec*

• Królestwo: Zwierzęta
• Podtyp: Kręgowce
• Gromada: Ssaki
• Rząd: Naczelne
• Rodzina: Palaeopropithecidae
• Gatunek: Palaeopropithecus ingens, Palaeopropithecus maximus i Palaeopropithecus kelyus

Występowanie

Palaeopropithecusy zamieszkiwały endemicznie Madagaskar, gdzie żyły w gęstych lasach deszczowych. Szczątki Palaeopropithecus ingens odnaleziono w południowo-zachodnim Madagaskarze, Palaeopropithecus maximus w środkowej części wyspy, a Palaeopropithecus kelyus na północnym-zachodzie.

Ogólny opis

Charakterystyczną cechą palaeopropithecusa były bardzo długie kończyny, umożliwiające sięganie po pokarm ulokowany wyżej. Posiadały także chwytne dłonie i stopy, dzięki czemu sprawnie wspinał się i poruszał między koronami drzew. Korpus był stosunkowo mały, a czaszka wydłużona, przypinająca czaszkę indris. Zęby były dosyć mocne i twarde, co może świadczyć o typie pożywienia jakim żywił się lemur. Kości na rekach i stopach były lekko zakrzywione, co świadczy o tym iż mógł skakać z drzewa na drzewo, jak robi to większość indrisowatych. Lemur leniwiec mógł ważyć ok. 35 kg, i choć badacze są sprzeczni co do rozmiarów zwierzęcia, potencjalnie uznaje się iż był wielkości niedużego goryla. Ogon był bardzo krótki. Obecnie wygląd tego lemura to spekulacja na podstawie szczątków zwierzęcia, gdyż nie odnaleziona żadnych dowodów świadczących o wyglądzie tego zwierzęcia.

Dymorfizm płciowy

brak danych.

Pożywienie

Przypuszczalnie liście, owoce, orzechy i nasiona zbierane w koronach drzew. Przypuszczalnie nie schodził z drzew w poszukiwaniu pożywienia, choć możliwe iż urozmaicał dietę w bulwy i korzonki. Zęby i budowa szczęki Palaeopropithecus ingens i Palaeopropithecus maximus świadczą iż żywiły się przede wszystkim liśćmi, gałązkami i owocami, natomiast krótsze zęby Palaeopropithecus kelyus przystosowane do twardszych pokarmów, świadczą iż zjadał dodatkowo nasiona i orzechy.

Zachowanie

Zachowanie palaeopropithecusa przypuszczalnie przypominało tryb życia amerykańskich leniwców. Uważa się iż były powolne, a ich funkcję życiowo były odpowiednio spowolnione, choć zakrzywione kości na rękach i stopach świadczą o tym iż mógł sprawnie skakać i był dosyć aktywnym zwierzęciem pośród koron drzew. Prowadził nadrzewny tryb życia, a na ziemi z powodu przydługawych kończyn, poruszał się powoli i niezgrabnie. Przypuszczalnie schodził na ziemie jedynie jeśli nie mógł dostać się w inny sposób na upatrzone drzewo. Mógł schodzić z drzewa głową w dół, podobnie jak leniwce. Pierwotnie sądzono, iż ze względu na budowę czaszki, był stworzeniem wodnym.

Rozród

brak danych.

Naturalni wrogowie

Pierwotnie, ze względu na swój rozmiar, przypuszczalnie brak.

Długość życia

brak danych.

Przyczyny wymarcia

Szacuje się iż rodzaj Palaeopropithecus wymarł ok. roku 1500 n.e., co zbiegło się z przybyciem człowieka na wyspę Madagaskar. Datowanie radiowęglowe wskazuje iż Palaeopropithecus ingens mógł przetrwać do roku 1620 n.e. Wiele szczątków wielkiego lemura ma ślady cięcia, co świadczy o tym iż pierwotni ludzie polowali na tego ssaka. Powolne i duże lemury, były łatwym celem dla człowieka, który dodatkowo niszczył naturalne siedlisko lemura leniwca. Przypuszczalnie także powolny cykl rozrodczy, mógł doprowadzić iż lemur ten tak szybko wyginął.

Ciekawostki

• W legendach ludów Madagaskaru istnieje stworzenie zwane tretretretre i tratratratra. Przypuszczalnie odnosi się to do lemurów palaeopropithecus, a nie jak wcześniej sądzono do lemurów megaladapis(lemurów koala).
• Leniwce i palaeopropithecusy są przykładem konwergencji(czyli powstawanie podobnych cech u nie spokrewnionych zwierząt, zwykle występujących na odrębnych terenach).
• Niektórzy twierdzą iż lemur ten mógł przetrwać na niedostępnych terenach Madagaskaru.
• Cała rodzina lemurów Palaeopropithecidae uważana jest za wymarłą. Prawie wszystkie wymarcia gatunków pochodzących z tej rodziny zbiegły się w czasie z przybyciem człowieka. Możliwe iż w wyniku zmian klimatycznych ich populacje nie był duże, a polowania ze strony człowieka i utrata siedliska były dla nich tym bardziej niekorzystne. Do rodziny Palaeopropithecidae zaliczano poza opisywanym rodzajem, jeszcze trzy inne Archaeoindris(Archaeoindris fontoynontii), Babakotia(Babakotia radofilai) i Mesopropithecus(Mesopropithecus dolichobrachion, Mesopropithecus globiceps i Mesopropithecus pithecoides).
• Niektórzy badacze do rodzaju Palaeopropithecus zaliczają jedynie Palaeopropithecus ingens.
• Na Madagaskarze wymarło także kilka innych endemicznych gatunków zwierząt, wraz z przybyciem człowieka, min. palczak olbrzymi*(Daubentonia robusta), fossa olbrzymia*(Cryptoprocta spelea), nietoperz Hipposideros besaoka, lemury koala Megaladapis(Megaladapis edwardsi, Megaladapis madagascariensis i Megaladapis grandidieri), mrówniki madagaskarskie(Plesiorycteropus germainepetterae i Plesiorycteropus madagascariensis), hipopotamy madagaskarskie*(Hippopotamus lemerlei i Hippopotamus madagascariensis), perkozek długodzioby(Tachybaptus rufolavatus), kuja białogardła(Coua delalandei), mamutaki(Aepyornis gracilis, Aepyornis hildebrandti, Aepyornis maximus i Aepyornis medius), krokodyl voay(Voay robustus), ryby Pantanodon madagascariensis i Ptychochromis onilahy, cyclopoida Afrocyclops pauliani i Tropodiaptomus ctenopus.

Bibliografia:

-https://en.wikipedia.org/wiki/Palaeopropithecus

-http://www.iucnredlist.org/details/136532/0

-http://www.edgeofexistence.org/mammals/species_info.php?id=543

-http://prehistoric-fauna.com/Palaeopropithecus-ingens

-http://www.prehistoric-wildlife.com/species/p/palaeopropithecus.html