Pacyficzny ślimak bananowy - duży ślimak przypominający banana.

• Królestwo: Zwierzęta
• Typ: Mięczaki
• Gromada: Ślimaki
• Rząd: (bez rangi)
• Rodzina: Ariolimacidae
• Gatunek: Pacyficzny ślimak bananowy*(Ariolimax columbianus)

Występowanie

Zamieszkuje głównie wilgotne lasy iglaste wzdłuż wybrzeża Pacyfiku w Ameryce Północnej, począwszy od południowo-wschodniej Alaski po Santa Cruz w Kalifornii.Odizolowane populacje znajdują się w Palomar Mountain State Park w Palomar Mountain Range w hrabstwie San Diego(Kalifornia), na stokach Sierra Nevada, na wilgotnych obszarach Parku Narodowego Mount Revelstoke, oraz lasach iglastych Columbia Mountains(w Kolumbii Brytyjskiej).

Ogólny opis

Pacyficzny ślimak bananowy jest dużym ślimakiem osiągającym 25 cm długości ciała i wagę 115 gramów, co czyni go drugim największym bezmuszlowym ślimakiem lądowym, zaraz po Limax cinereoniger. Nazwa gatunkowa ślimaka nawiązuje do podobieństwa kształtu i koloru ciała do banana. Zwykle spotykany w kolorze żółtym z brązowymi plamami, lecz w zależności od wilgotności i pożywienia, można potkać osobniki całkowicie brązowe, zielone, lub białe. Cechą charakterystyczną dla pacyficznego ślimaka bananowego, odróżniającego go od innych przedstawicieli rodzaju Ariolimax, jest często występujące ciemnobrązowe plamy, niekiedy zakrywające niemal całe ciało. Grzbiet uwypuklony, na którym znajduje się charakterystyczny płaszcz. Pod owym płaszczem znajdują się otwory pneumostomowe, czyli otwory płucne umożliwiające wymianę gazową mięczakowi. Ślimak bananowy posiada dwie pary macek, górne i dłuższe, zwane eyestalks, służą do wykrywania światła i ruchu, natomiast dolne i krótsze do wykrywania substancji chemicznych. Obie pary mają możliwość schowania się w ciele w celach ochronnych. Ciało ślimaka zwykle pokryte jest śluzem. Do spożywania pokarmu służy im tarka, czyli narząd gębowy złożony z chitynowych zębów oraz systemu mięśniowego.

Dymorfizm płciowy

U tego gatunku nie wyróżnia się płci, wszystkie osobniki są obojnakie.

Populacja i zagrożenia  

Nie jest gatunkiem zagrożonym i występującym pospolicie w odpowiednim dla niego środowisku. Przez niektórych ogrodników uważany za szkodnika, gdyż zjada delikatne części roślin. Populacja nie została oszacowana ilościowo, lecz jest bardzo duża.

Pożywienie

Głównie pokarm roślinny. Zjada liście, miękkie części roślin(np. kwiaty), mątwa materię roślinną, odchody zwierząt oraz grzyby, w szczególności martwe za którymi ewidentnie przepada.

Zachowanie

Ślimak bananowy jest gatunkiem żyjącym głównie wśród runa leśnego, odżywiając się głównie detrytusem. Bardzo lubi grzyby, dlatego uczestniczy w roznoszeniu ich zarodników. Ich odchody są także cenne dla ekosystemu, gdyż bogate w azot. W razie zagrożenia chowa macki(czułki), oraz rozpręża swoje ciało, uwypuklając swój grzbiet. Głównym przystosowaniem obronnym ślimaka, jest jego lepki śluz, który ma także kilka ważniejszych funkcji, min. uczestniczy w oddychaniu, nawilżając skórę ułatwiając jej oddychanie, oraz zapobiega zalepieniu się otworów płucnych, wydziela feromony przyciągające inne osobniki swojego gatunku w celach kopulacyjnych, oraz pomaga w poruszaniu się ślimaka. Ślimak bananowy może przechodzić w stan odrętwienia, podczas zbyt niskiej wilgotności, lub temperatury. Dzięki śluzowi owija się on w liście i kawałki gleby, izolując swoje ciało od środowiska zewnętrznego i przeczekuje aż do nastania sprzyjających warunków. Porusza się zwykle z prędkością 17 cm/min.

Rozród

Ślimak bananowy jest gatunkiem obupłciowym, który posiada męskie, jak i żeńskie narządy rozrodcze. Są zdolne do samoistnego zapłodnienia, lecz zwykle rozmnażają się przez zapłodnienie krzyżowe. Gotowy do rozrodu osobnik wytwarza w śluzie feromony, które przyciągają inne osobniki. Przed przystąpieniem do kopulacji, ślimaki zwykle konsumują swój śluz. Kopulacja zwykle następują w porze nocnej. Osobniki wymieniają się gametami, aż do zapłonienia wewnętrznych jaj. Zwykle penis ślimaka bananowego może przekraczać 17 cm długości i często dochodzi do zaklinowania go w narządach rodnych partnera, dlatego może on zostać przygryziony, powodując jego skrócenie, lecz nie upośledzając możliwości rozrodczych. Niektóre osobniki mogą przechowywać nasienie innego osobnika, jeśli podczas kopulacji ich jajka nie były dojrzałe, aby następnie zapłodnić je w okresie dojrzałości, nawet po kilku tygodniach. Ok. 20 przeźroczystych jaj, składanych jest od spodu liścia, lub gałęzi. Rodzice nie ingerują w życie jaj i młodych ślimaków. Po kilku dniach wylęgają się młode ślimaki. Nie wiadomo kiedy uzyskują dojrzałość płciową.

Naturalni wrogowie

Ślimaki mogą paść łupem szopów, pończosznika, blaszkodziobych, lub płazów np. salamander. Młode osobniki mogą paść ofiarą ryjówek i kretów.

Długość życia

brak danych. Przypuszczalnie do 10 lat.

Znaczenie dla człowieka

Czasami uważany za szkodnika roślin, gdyż uszkadza miękkie części roślin. Niegdyś zjadany przez Indian Yurok. Obecnie na festiwalach Russian River w Kalifornii, odbywają się konkursy z udziałem ślimaków bananowych min. wyścig ślimaków i przepis na ślimaka.  

Ciekawostki 

• Jest drugim największym ślimakiem bezmuszlowym lądowym, zaraz po europejskim Limax cinereoniger, który dorasta do 30 cm długości.
• Został opisany w 1851 roku przez amerykańskiego konchiologa Augustus'a Addison'a Gould'a.
• Ślimak bananowy jest maskotką Uniwersytetu Kalifornijskiego w Santa Cruz.
• Do rodzaju Ariolimax zaliczane są jeszcze 2 gatunki ślimaków bananowych, min. kalifornijski ślimak bananowy*(Ariolimax californicus) i wysmukły ślimak bananowy*(Ariolimax dolichophallus).

Bibliografia:

-http://animaldiversity.org/accounts/Ariolimax_columbianus/

-https://en.wikipedia.org/wiki/Banana_slug

-http://eol.org/pages/403113/overview

-http://online.sfsu.edu/bholzman/courses/Fall00Projects/bananaslug.html

-http://idtools.org/id/mollusc/factsheet.php?name=Ariolimax%20columbianus