Miodówka czerwona - nektarożerca z Nowej Gwinei

• Królestwo: Zwierzęta
• Podtyp: Kręgowce
• Gromada: Ptaki
• Rząd: Wróblowe
• Rodzina: Miodojady
• Gatunek: Miodówka czerwona(Myzomela cruentata)

Występowanie

Zasiedla północne rejony wyspy Nowa Gwinea od północnych rejonów północnych prowincji Sorong i Manokwari, zachodnią prowincję Fak-Fak, aż po prowincję Milne Bay. Zasiedla także wyspy Yapen, Nowa Brytania i Duke of York Islands. Niektóre raporty mówią także iż może zasiedlać wyspy New Hanover Island i Nową Irlandię.

Siedlisko

Pierwotne lasy deszczowe, wysokie lasy wtórne oraz ich krawędzie. Sporadycznie odnotowywany także na eukaliptusowych sawannach, ogrodach i plantacjach. Preferuje tereny górzyste od 750 do 1600 m n.p.m., choć spotykany także poza tymi granicznymi wysokościami. 

Ogólny opis

Miodojady to nieduże, nektarożerne ptaki o długim, smukłym i lekko zakrzywionym w dół dziobie. Język długi, zakończony szczoteczką, służącą do zbierania nektaru. Ogon krótki. W przeciwieństwie do większości miodojadów niektórzy przedstawiciele rodzaju Myzomela posiadają bardziej barwne upierzenie, oraz wyraźny dymorfizm płciowy.

Miodówka czerwona mierzy 11-13 cm długości ciała i waży średnio 8 gram. Samiec posiada szkarłatne upierzenie ciała, z ciemniejszymi piórami na skrzydłach, ogonie i spodniej części ciała, choć ciemniejsze upierzenie może występować także na głowie, karku lub innych częściach ciała. Pokrywy podogonowe i podskrzydłowe koloru brązowego lub szarego. Samica koloru brązowego lub oliwkowobrązowego, jaśniejsza w okolicach brzucha i kupra oraz z rozproszonymi, czerwonymi odbarwieniami, zwłaszcza w okolicach czoła i ogona. Młodociane samce podobne do samic. Dziób i nogi miodówki koloru ciemnoszarego, tęczówka oczu brązowa.

Dymorfizm płciowy

Wyraźny. Różnica w upierzeniu(patrz wyżej). Samice osiągają także nieznacznie mniejszy rozmiar.

Populacja i zagrożenia

Gatunek notowany jako niższego ryzyka na wyginięcie. Populacja ptaka nie została oszacowana. Uważany globalnie za ptaka rzadkiego, umiarkowanie częstego i lokalnie pospolitego(w niektórych rejonach szacowane zagęszczenie to co najmniej 100 par/km²). Nie są podejmowane żadne programy ochronne w stosunku do tego gatunku.

Pożywienie

Głównie nektar kwiatowy i małe stawonogi. Odżywia się głównie na wysokich drzewach, kwiatami z drzew z rodzaju Albizia, czy Poikilospermum. Owady wyłapywane są z lotu lub wyszukiwane w mchach porastających drzewa.

Zachowanie

Ekologia gatunku słabo poznana. Przypuszczalnie jak spokrewnione gatunki, żyje samotnie lub w parach. Jest ptakiem o dziennym trybie życia, żyjącym głównie wśród koron drzew. Rzadko wydaje z siebie dźwięki, a są to zwykle piskliwe kliknięcia. Uważany za gatunek osiadły, lokalnie wędrowny lub koczowniczy.

Rozród 

Poza okresem rozrodczym który przypada na luty-kwiecień, nic nie wiadomo o zachowaniach rozrodczych tego gatunku. Spokrewnione gatunki budują otwarte, kubkowe gniazdo z materii roślinnej i pajęczyn w którym składają 2-3 jajka. Nie ma wiarygodnych informacji o tym jak przebiega inkubacja i wychowywanie piskląt przez miodówki. Jednoznacznie nie wiadomo czy młodymi opiekuje się samica, czy oboje rodziców.

Długość życia

Brak danych.

Naturalni wrogowie

Przypuszczalnie głównie ptaki drapieżne.

Podgatunki

Wyróżnia się 2 podgatunki miodówki czerwonej:

• Myzomela cruentata cruentata - zamieszkujący główną wyspę Nową Gwinee i wyspę Yapen.
• Myzomela cruentata coccinea - zamieszkujący wyspy Archipelagu Bismarckiego.

Znaczenie dla człowieka

Nie posiada szczególnego znaczenia dla człowieka. Z uwagi na to iż żywi się nektarem, zapyla kwiaty i jest zwierzęciem pożytecznym.

Systematyka i pokrewieństwo

Obecnie rodzaj Myzomela liczy 37 gatunków, zwanych miodówkami, zamieszkującymi głównie lasy deszczowe Indonezji, Papui-Nowej Gwinei, Australii i wysp Oceanu Spokojnego. Wiele taksonów gatunkowych zostało wyodrębnionych z podgatunków, a nad wieloma trwają badania, także liczba przedstawicieli może być zmienna. Wśród przedstawicieli Myzomela można wymienić miodówkę okopconą(Myzomela tristrami), miodówkę oliwkową(Myzomela pulchella) i miodówkę nowokaledońską(Myzomela caledonica).

Ekologia gatunków Myzomela jest słabo poznana. Wiele gatunków żyje wśród koron drzew, gdzie trudno przeprowadzić obserwację. Większość przedstawicieli jest notowana przez IUCN jako niższego ryzyka na wyginięcie, trzy gatunki jako bliskie zagrożenia, miodówka karmazynowa(Myzomela chermesina) klasyfikowana jest jako narażona na wyginięcie, natomiast informację o miodówce mszystej(Myzomela albigula) nie są wystarczające, aby ocenić stopień zagrożenia("DD").            

Bibliografia:

-http://pngbirds.myspecies.info/content/myzomela-cruentata
-http://www.hbw.com/species/red-myzomela-myzomela-cruentata
-https://en.wikipedia.org/wiki/Myzomela
-http://datazone.birdlife.org/quicksearch?qs=Myzomela+