Halobates splendens - pelagiczny owad

• Królestwo: Zwierzęta
• Typ: Stawonogi
• Gromada: Owady
• Rząd: Pluskwiaki
• Rodzina: Nartnikowate
• Gatunek: Halobates splendens

Występowanie

Halobates splendens zamieszkuje wschodnią część Oceanu Spokojnego. Występuje na obszarach gdzie temperatura utrzymuje się w zakresie 24-28°C przez cały rok. Jest jednym z pięciu pelagicznych halobat(żyjących na pełnym morzu).

Ogólny opis

Halobates splendens mierzy 4,3-4,9 mm długości ciała. Szaro-brązowe ciało halobaty jest szerokie i krępe w przeciwieństwie do słodkowodnych nartników. Pokryte jest dodatkowo drobnymi włoskami, wśród których podczas zanurzenia, osadzają się pęcherzyki powietrza, dzięki którym owad potrafi oddychać pod wodą. Dodatkowo powietrze wynosi halobatę na powierzchnię wody(np. jeżeli zostanie zalana falą). Głowa owada jest krótka, wyposażona w parę oczu złożonych. Odwłok krótki, większy jedynie u samic noszących jajka. Halobata posiada parę wysuniętych do przodu anten, oraz trzy pary odnóż. Przednia para kończyn jest gruba, przystosowana do chwytania i przytrzymywania zdobyczy. Dwie kolejne pary są bardzo długie, wyposażone w wydłużone stopy posiadające cienkie włoski, przypominające szczoteczki(umożliwiają one poruszanie się po tafli wody).

Dymorfizm płciowy

Nieznaczny. Samce osiągają większe rozmiary(samce do 4,9 mm długości ciała, samice do 4,3 mm).

Populacja i zagrożenia

Gatunek nie podlega klasyfikacji w stopniach zagrożenia. Nie są znane zagrożenia dla populacji tego gatunku.

Pożywienie

Głównie plankton. Żywią się także martwymi zwierzętami unoszącymi się w toni wodnej, rybią ikrą, narybkiem i niewielkimi meduzami.

Zachowanie

Halobates splendens jest jednym z nielicznych morskich owadów, ślizgającym się po powierzchni, wykorzystując napięcie powierzchniowe wody, dzięki włoskom, które pokrywają stopy owada i nie wchłaniają wody. Halobaty używają dwóch par kończyn do poruszania się, a jako siłę napędową używają drugiej pary odnóż, którymi odbijają się od wody i posuwają do przodu. W razie dostania się halobaty pod powierzchnie wody(np. w wyniku zalania przez falę, lub deszcz), owad dzięki pęcherzykom powietrza osadzonych na włoskach ciała, szybko wynosi się na powierzchnie. W razie zagrożenia owad potrafi bardzo szybko uciekać, ślizgając się po tafli wody. Ekologia halobat pozostaje w wielkiej mierze niezbadana.

Rozród

Słabo poznany. Okres w jakim halobata Halobates splendens przystępuje do rozrodu nie jest znany, choć biolodzy sugerują iż owady te nie posiadają określonego okresu rozrodczego. Samica składa ok. 1 milimetrowe, pomarańczowe jajka(przypuszczalnie ok. 10-40) na obiektach unoszących się na tafli wody np. piórach, glonach, częściach roślin, czy śmieciach. Następnie owad opuszcza jajka i nie interesuję się ich losem. Dokładny czas inkubacji jest nieznany, choć może trwać nawet 1 miesiąc. Larwy po wykluciu przypominają w pomniejszeniu osobniki dorosłe, lecz są od nich jaśniejsze. Młode halobaty przechodzą jeszcze ok. 5 wylinek zanim osiągną postać osobnika dorosłego. Nie wiadomo jak długo trwa ten okres dojrzewania, lecz badacze sugerują iż ok. 2 miesiące.

Naturalni wrogowie

Ryby i ptaki wodne np. petrele, rybołówki i rybitwy.

Długość życia

Brak danych.

Znaczenie dla człowieka 

Gatunek nie posiada szczególnego znaczenia dla człowieka.
   

Ciekawostki

• Halobates splendens jest jedną z 5 pelagicznych halobat. Innymi są Halobates micans, Halobates germanus, Halobates sericeus i Halobates sobrinus.
• Jajka halobat odnajdywano na oceanicznych śmieciach, w tym na kawałkach plastiku i grudkach smoły.
• Nieraz liczba złożonych jaj przez halobaty na pojedynczym unoszącym się obiekcie przekraczała 100 000.  
• Halobaty, jak i nartniki są wyznacznikiem czystości wody, ponieważ mają problem przy poruszaniu się po wodzie zanieczyszczonej, gdyż detergenty obniżają napięcie powierzchniowe wody.  
• Jajka halobat po złożeniu są koloru pomarańczowego, lecz w formalinie przebarwiają się na kolor biały.   
• Halobaty są nadal jednymi z mniej poznanych owadów.
• Rodzaj Halobates został opisany po raz pierwszy przez niemieckiego biologa Johann'a Friedrich'a von Eschscholtz w 1822 roku. Zebrał on próbki trzech gatunków halobat(Halobates micans, Halobates sericeus i Halobates flaviventris)  podczas wyprawy na przełomie 1815-18 roku.
• Rodzaj Halobates liczy obecnie ok. 46 gatunków halobat min. Halobates mariannarum, Halobates sexualis i Halobates hawaiiensis. Większość halobat żyję w wodach przybrzeżnych. 

Bibliografia:

-https://pl.wikipedia.org/wiki/Halobates

-https://en.wikipedia.org/wiki/Halobates

-http://www.gbif.org/species/5866061