Żarłacz tępogłowy - niemiła niespodzianka

inne nazwy: żarłacz byczy, żarłacz wielkogłowy, rekin buldog, rekin sardyński, rekin zambezi, rekin van rooyena, rekin nikaraguański.

• Królestwo: Zwierzęta
• Podtyp: Kręgowce
• Gromada: Chrzęstnoszkieletowe
• Rząd: Żarłaczokształtne
• Rodzina: Żarłaczowate
• Gatunek: Żarłacz tępogłowy(Carcharhinus leucas)

Występowanie

Żarłacz tępogłowy jest spotykany powszechnie w strefach przybrzeżnych ciepłych oceanów całego świata, lecz także w rzekach, jeziorach i innych wystarczająco głębokich ciekach wodnych. Żarłacz tępogłowy w Atlantyku zamieszkuje strefę przybrzeżną w Amerykach od stanu Massachusetts po Brazylię i w Afryce od Maroko po Angole. W Oceanie Indyjskim, występuje od RPA po Kenie oraz od Indii i Wietnamu po Australię. W wodach śródlądowych zarejestrowano jego wystąpienie w rzece Brisbane(Australia), w kanale Scarborough(Australia), w rzece Amazonka(Ameryka Południowa), aż 4000 km od ujścia rzeki, w jeziorze Nikaragua(Ameryka Środkowa), w rzece Ganges(Azja), w rzece Brahmaputra(Azja), w rzekach Zachodniego Bengalu i Asamu, w wschodnich Indiach i  Bangladeszu, w rzece Zambezi(Afryka) i kilku kanałach w Afryce. Sporadycznie widywany w rzece Missisipi i Potomac(Ameryka Północna).

Ogólny opis

Żarłacz tępogłowy to duży, masywny rekin osiągający długość ok. 2,4 metra(u samic) i ok. 2,25 metra(u samców) i wagę ok. 130 kg(u samic) i ok. 95 kg(u samców). Największy zarejestrowany rekin miał długość 3,5 metra, a najcięższy 315 kg wagi. Grzbiet rekina jest zazwyczaj szary, a boki jasne. Żarłacz tępogłowy jest szerszy i większy w porównaniu do innych żarłaczy w jego rodzinie, a także jego płetwa ogonowa jest porównywalnie większa, lecz jego pysk jest mniejszy niż u innych żarłaczy.

Dymorfizm płciowy

Samice są nieco większe od samców.

Populacja i zagrożenia

Żarłacz tępogłowy jest zaliczany do gatunków o podwyższonym ryzyku na wyginięcie ze względu na prześladowania ze strony człowieka i nadmierne, niekontrolowane połowy, choć w niektórych miejscach żarłacz tępogłowy jest nadal liczny.

Pożywienie 

Żarłacze tępogłowe polują głównie na ryby kostnoszkieletowe oraz inne rekiny, wraz z innymi żarłaczami tępogłowymi, lecz jego ofiarami padają również żółwie, ptaki, delfiny, ssaki lądowe i lądowo-wodne, skorupiaki, szkarłupnie i płaszczki. Rekin ten także częściej niż inne rekiny, atakuje ludzi.

Zachowanie           

Żarłacz tępogłowy jest z reguły samotnym myśliwym, choć niekiedy może polować parami. Najczęściej pływają w wodach płytkich, gdzie polują na swoje ofiary. Jest bardzo terytorialny i zazwyczaj atakuje każdego intruza, który wkroczy na jego teren. Często wpływa do rzek i jezior poszukując pożywienia.

Rozród

Okres rozrodczy u żarłaczy tępogłowych przypada późnym latem lub wczesną jesienią, najczęściej w pobliżu ujść rzek. Po ciąży trwającej do 12 miesięcy, samica rodzi od 4-10 żywych młodych. Po urodzeniu młody rekin odpływa, aby uchronić się przed pożarciem przez matkę. Młody ma około 70 cm długości po urodzeniu. Dojrzałość płciową osiąga w wieku 10 lat. Wszystkie młode rekiny przebywają zazwyczaj w przybrzeżnych lagunach lub ujściach rzek, aż do osiągnięcia odpowiedniego rozmiaru.

Naturalni wrogowie

Żarłacz tępogłowy jest często na szczycie łańcucha pokarmowego, lecz czasami bywają atakowane przez żarłacze tygrysie i żarłacze białe. Istnieją doniesienia o atakowaniu młodych rekinów przez słonowodne krokodyle różańcowe. Największym naturalnym wrogiem żarłacza tępogłowego, jest inny żarłacz tępogłowy.

Długość życia

Jest to jedna z największych zagadek dotyczących rekinów.

Znaczenie dla człowieka

Rekin ten często jest poławiany i tępiony, głównie ze względu na swoją złą sławę. Żarłacz tępogłowy jest agresywnym rekinem, który najczęściej ze wszystkich rekinów atakuje ludzi , głównie ze względu na to iż zamieszkują strefę przybrzeżną w pobliżu kąpiących się ludzi.  

Ciekawostki:

• Ma największy uścisk szczęk wśród wszystkich ryb chrzęstnych, ok 600 kg.
• Wraz z żarłaczem tępogłowym, żarłaczem białym i żarłaczem białopłetwym jest jednym z 4 rekinów atakujących ludzi.
• Żarłacze tępogłowe często atakują ludzi także wpływając do rzek. W rzece Ganges za ataki na ludzi obwiniano krytycznie zagrożonego rekina gangesowego*(Glyphis gangeticus) i tawrosza piaskowego(Carcharias taurus).
• Niegdyś w jeziorze Nikaragua odnotowano endemiczny gatunek rekina, zwanego rekinem z jeziora Nikaragua(Carcharhinus nicaraguensis), lecz po badaniach przeprowadzonych w roku 1961, okazało się że rekin jest zwykłym żarłaczem tępogłowym. Obecność żarłacza w tym jeziorze była o tyle dziwna, gdyż musiał on pokonać rzekę San Juan, gdzie nurt w niektórych miejscach jest wartki, a rzeka stroma, tak więc rekin musiał pokonać ją podobnie jak łosoś, skokami. Udowodnił to żarłacz, który został oznaczony w jeziorze i znaleziony później w oceanie.
• Jest jednym z najpopularniejszych z pośród 43 spodoustych mogących żyć w wodzie słodkiej.
• Do rodziny Carcharhinus zalicza się ok. 34 gatunki żarłaczy, np. żarłacza galapagoskiego (Carcharhinus galapagensis), żarłacza brunatnego(Carcharhinus plumbeus) i żarłacza rafowego(Carcharhinus amblyrhynchos)
  
  

Bibliografia:

-https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%BBar%C5%82acz_t%C4%99pog%C5%82owy

-https://en.wikipedia.org/wiki/Bull_shark

-http://www.iucnredlist.org/details/39372/0

-http://www.fishbase.org/summary/873

-https://www.flmnh.ufl.edu/fish/discover/species-profiles/carcharhinus-leucas

-http://animaldiversity.org/accounts/Carcharhinus_leucas/

-http://www.arkive.org/bull-shark/carcharhinus-leucas/