Wiewiórka czikari - wiewiórka sosnowa

inne nazwy: wiewiórka z Douglas*

• Królestwo: Zwierzęta
• Podtyp: Kręgowce
• Gromada: Ssaki
• Rząd: Gryzonie
• Rodzina: Wiewiórkowate
• Gatunek: Wiewiórka czikari(Tamiasciurus douglasii)

Występowanie

Wiewiórka czikari zamieszkuje lasy iglaste(głównie sosnowe, świerkowe i jodłowe na wysokości do 3300 m n.p.m.) u wybrzeża północnoamerykańskiego Pacyfiku. Zakres występowania obejmuje północną Kalifornię, zachodni i centralny Oregon, wschodnią Nevadę, Waszyngton, południowo-zachodnią Kolumbię Brytyjską, aż do południowo-wschodniej Alaski.

Ogólny opis

Wiewiórka czikari osiąga długość ciała od 27 do 35 cm i masę 140-312 gramów. Długość ogona waha się w zakresie od 10 do 16 cm. Umaszczenie u tej wiewiórki zależne jest od pory roku. Latem wiewiórka posiada szarobrązowe lub czerwonobrązowe umaszczenie z czarnym lub pomarańczowym kolorem na końcach niektórych włosów. Spodnia część ciała jest koloru jasnego lub pomarańczowego, czasami z białymi plamami. Pomarańczowe zabarwienie brzucha i piersi futra wiewiórki czikari, odróżnia ją od blisko z nią spokrewnioną amerykańską wiewiórką czerwoną. Ogon jest puszysty, pomarańczowobrązowy i czarny przy końcówkach włosów. Na bokach ciała gryzonia widnieją czarne pasy, znikające na zimę. Wokół oka wiewiórki biegnie biały pierścień. Na zimę futro wiewiórki staje się szarawe, a pomarańczowy kolor u spodu ciała staje się mniej widoczny. W swoim północnym zasięgu występowania, wiewiórce podczas zimy wyrastają "pęczki" na uszach.

Dymorfizm płciowy

Brak wyraźnego.

Populacja i zagrożenia

Populacja wiewiórki czikari jest na stabilnym poziome i nie jest zagrożona wyginięciem. Jedynym potencjalnym zagrożeniem może być utrata i fragmentacja naturalnego środowiska, lecz nie odnotowano spadu populacji tej wiewiórki. Wiewiórka czikari jest klasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski.

Pożywienie

Wiewiórka czikari jest przede wszystkim ziarnożerna, a nasiona sosny stanowią dużą część jej diety. Wiewiórka zjada również kambium, grzyby, gałązki drzew iglastych, sok drzewny, liście, pąki, żołędzie, orzechy, jagody i owoce, urozmaicając czasami swoją dietę o stawonogi, ptasie jaja i pisklęta.

Zachowanie

Wiewiórka czikari prowadzi przeważnie samotniczy tryb życia, poza okresem rozrodczym i wychowywania młodych. Gryzoń jest aktywny całodobowo i przez wszystkie pory roku, z wyjątkiem okresów srogiej zimy i silnych burz, kiedy wiewiórka woli przesiadywać w swoim gnieździe. Zwierzę jest także dosyć głośne, zwłaszcza podczas walk terytorialnych i kiedy wypatrzy niebezpieczeństwo. Większość życia spędza w koronach drzew, skacząc i wspinając się. Wiewiórka czikari są terytorialne, a ich obszar obejmuje przeważnie 1 do 1,5 hektara. Wiewiórki swoje gniazda wykonują samodzielnie z mchu, trawy, gałęzi i kory, lub wykorzystują te opuszczone przez ptaki. Często także wykorzystują dziuple w drzewach. Wykonuje zapasy żywności, aby wykorzystać je podczas zimy. Potrafi przechowywać nasiona w wilgotnym miejscu oraz grzyby w suchym, aby zachowały świeżość. Orzechy i żołędzie potrafi zakopywać w ziemi i odkopywać z pod śniegu podczas zimy(te zapomniane kiełkują) . Wiewiórki czikari są szybkie i czujne oraz rzadko jedzą na ziemi.

Rozród

Okres rozrodczy u tych wiewiórek przypada od stycznia do sierpnia, lecz największe nasilenie występuje między marcem, a majem. Para zazwyczaj gania się nawzajem, aż nie dojdzie do kopulacji. Wiewiórka czikari ma przeważnie jedynie jednego partnera w jednym sezonie. Ciążą trwa przeważnie 36 do 40 dni. Samica może urodzić do 8 młodych, lecz przeważnie jest ich 4-6. Młode rodzą się nagie i ślepe. Futerko wyrasta im całkowicie po upływie 18 dni, a oczy otwierają po 26-36 dniach. Młode opuszczają gniazdo zwykle w połowie lipca do początku sierpnia i odstawiane są od mleka po upływie 6-9 tygodni, lecz pozostają z matką do grudnia. Opuszczają matkę w wieku 8-9 miesięcy, kiedy osiągają dojrzałość płciową. Wiewiórka czikari rozmnaża się raz do roku, lecz bywają przypadki kiedy drugi miot rodzi się w sierpniu lub wrześniu.

Naturalni wrogowie               

Głównie łasica długoogoniasta, kuna świerkowa, kojot, ryś rudy, jastrząb, lisy, sowy i koty

Długość życia

Brak danych.

Znaczenie dla człowieka

Wiewiórki czikari czasami mogą powodować uszkodzenia domów, podgryzając drewniane części oraz podkradają orzechy z uprawianych drzew, czasami jeszcze niedojrzałe. Ludzie czasami kradną zebrane nasiona przez wiewiórki, aby użyć je w szkółkach drzew.

Ciekawostki

• Wiewiórka czikari spełnia ważną rolę w ekosystemie. Pomaga w roznoszeniu nasion drzew iglastych, a także zarodników grzybów, które po przejściu przez układ pokarmowy uwalniane są z odchodami zazwyczaj pod drzewem. Także zakopywane orzechy i żołędzie nie zostają całkowicie zjedzone i wkrótce kiełkują.
• Wyróżnia się dwa podgatunki wiewiórki czikari(Tamiasciurus douglasii douglasii i Tamiasciurus douglasii mollipilosus)
• Wiewiórka ta przez Indian nazywana była "Pillillooeet", co wzięło się od jej charakterystycznego nawoływania. 
• Wiewiórka czikari jest spokrewniona z dwoma innych przedstawicielami rodzaju Tamiasciurus, z amerykańską wiewiórką czerwoną(Tamiasciurus hudsonicus) i poważnie zagrożoną wiewiórką Tamiasciurus mearnsi.

Bibliografia:

-https://en.wikipedia.org/wiki/Douglas_squirrel

-http://animaldiversity.org/accounts/Tamiasciurus_douglasii/

-http://eol.org/pages/347429/details

-http://naturemappingfoundation.org/natmap/facts/douglas_squirrel_712.html