Sowica białolica - sowa z Nowej Zelandii

• Królestwo: Zwierzęta
• Podtyp: Kręgowce
• Gromada: Ptaki
• Rząd: Sowy
• Rodzina: Puszczykowate
• Gatunek: Sowica białolica(Sceloglaux albifacies)

Występowanie

Sowa była gatunkiem endemicznym dla Nowej Zelandii. Występowała min. na Wyspie Północnej, Wyspie Południowej, Wyspie Stewart. Notowana od miasta Porirua, po Karaka. Zasiedlała zwykle tereny skaliste na obszarach otwartych, lub skrajach lasów.

Ogólny opis

Sowa mierzyła 35-40 cm długości ciała, ok. 25 cm rozpiętość skrzydeł i ok. 600 gramów wagi. Upierzenie ptaka żółtobrązowe z ciemno brązowymi smugami na całym ciele. Białe pasy mogły występować na górnych pokrywach skrzydeł i szyi. Ogon biały, lub jasnobrązowy w ciemne pasy. Wokół oczu, na twarzy znajdowało się tarczowate zabarwienie upierzenia, koloru białego, choć widywano osobniki z brązowym zabarwieniem tarcz. Oczy koloru ciemnopomarańczowego. Nogi żółtawe, a dziób szarożółty.

Dymorfizm płciowy

Niezbadany. Istnieją przesłanki iż samiec był intensywniej ubarwiony, oraz nieco mniejszy.

Pożywienie

Głównie duże owady, jak chrząszcze Weta, duże dżdżownice, a także ptaki, nietoperze  i jaszczurki, zwykle do 250 gramów wagi. Później jej ofiarami stawały się także myszy i szczury.

Zachowanie

Gatunek o głównie nocnym trybie życia, spotykanym samotnie, lub w parach. Często spotykana w pobliżu koloni ptaków min. petrelków, modrolotków, czy bekasów, na które sowa polowała. Zwykle upatrzoną zdobycz goniła pieszo, choć nie rzadko podlatywała zabijając ofiarę z lotu. Odgłosy sowy opisywane jako głośne krzyki, składające się z serii ponurych świstów, lub podobne do szczekania młodego psa.

Rozród

Okres godowy przypadał od września do października. Sowy budowały gniazdo z suchej trawy na skalistych półkach, lub między skałami. Samica składała dwa jaja, które inkubowała przez ok. 25 dni. Samiec nie wysiadywał jaj, a jedynie dokarmiał samice podczas tej czynności.

Naturalni wrogowie

Przypuszczalnie ptaki drapieżne jak sokół nowozelandzki, błotniak moczarowy, możliwe także iż błotniaka Eylesa*(wymarły, Cyrk eylesi) i orła Haasta. Później także koty i gronostaje.

Długość życia

brak danych.

Przyczyny wymarcia

Ptak wymarł z Nowej Zelandii po przybyciu europejczyków. Jeszcze w 1845 roku, kiedy znany kolekcjoner ptaków Percy Earl przekazał zdobyte okazy ptaka do British Museum, sowa była w miarę liczna, jednak w ciągu niemal 40 lat jej populacja całkowicie wygasła. W 1880 roku sowa była spotykana niezwykle rzadko, a w roku 1914 odnaleziono ostatniego martwego osobnika w Bluecliffs Station. Niepotwierdzone obserwacje zarejestrowano jeszcze w 1925 roku i 1927 roku nad jeziorem Waikaremoana. Prawdopodobne odgłosy sowy był słyszalne przypuszczalnie do 1960 roku. Spadek populacji sowicy białolicej wiąże się przypuszczalnie z niszczeniem środowiska pod uprawy, oraz wprowadzeniem gatunków inwazyjnych. Wprowadzone szczury i myszy dziesiątkowały populację potencjalnych ofiar sowy, choć one same często były zjadane przez sowę. Przypuszczalnie krytycznym ciosem dla sowicy okazało się wprowadzenie gronostaja i kota, które miały zmniejszyć populację gryzoni i królików. Sowa często stawała się ofiarą tych drapieżników, aż w końcu gatunek wyginą.

Ciekawostki

• Z angielskiego zwana laughing owl "śmiejąca sowa", lub scoundrel owl "sowa łajdak", z uwagi na jej odgłosy, przypominające nikczemny śmiech.
• Zachowało się parę fotografii przedstawiających sowice białolicą.
• Obecnie wyróżnia się dwa podgatunki sowicy białolicej Sceloglaux albifacies albifacies i Sceloglaux albifacies rufifacies.
• Została opisana jako gatunek w 1845 roku przez angielskiego zoologa George'a Robert'a Gray.
• Sowica białolica była jedną z dwóch sów występujących endemicznie na Nowej Zelandii. Drugą jest sowica ciemnolica(Ninox novaeseelandiae), obecnie niezagrożona wyginięciem.
• Z zebranych wypluwek na stanowiskach paleontologicznych, należących do sowicy białolicej wynika iż polowała na 28 gatunków ptaków, hatterie, 3 gatunki żab, 4 gatunki gekonów, 1 gatunek scynka, 2 gatunki nietoperzy i 2 gatunki ryb.    
• Obecnie 45 gatunków ptaków występującym na Nowej Zelandii klasyfikuje się jako wymarłe. Większość wymarłą tuż po przybyciu Polinezyjczyków, lub europejczyków. Zalicza się do nich min. pingwin Waitaha*(Megadyptes waitaha), łopatonos Scarlett'a(Malacorhynchus scarletti) i bekas rdzawy(Coenocorypha iredalei).
• Jest monotypowym przedstawicielem rodzaju Sceloglaux.

Bibliografia:

-https://pl.wikipedia.org/wiki/Sowica_bia%C5%82olica

-https://en.wikipedia.org/wiki/Laughing_owl

-http://www.hbw.com/species/laughing-owl-sceloglaux-albifacies

-http://www.nzbirds.com/birds/whekau.html

-http://www.iucnredlist.org/details/22689496/0