- Królestwo: Zwierzęta
- Podtyp: Kręgowce
- Gromada: Promieniopłetwe
- Rząd: Karpieńcokształtne
- Rodzina: Karpieńcowate
- Gatunek: Orestias cuvieri
Występowanie
Ryba występowała endemicznie w jeziorze Titicaca, znajdującym się na płaskowyżu Altiplano ok. 3800 m n.p.m. Zamieszkiwał głównie strefę przybrzeżną.
Ogólny opis
Orestias cuvieri mierzył średnio 22 cm długości ciała, będąc jednym z największych przedstawicieli rodzaju Orestias. Cechami anatomicznymi nieco podobna do ryb z rodziny łososiowatych. W przeciwieństwie do pokrewnych przedstawicieli rodzaju Orestias ryba posiadała bardziej wydłużoną głowę i długą, skierowaną do góry dolną szczękę. Ciało ryby wydłużone i wygrzbiecone w okolicach grzbietu i brzucha. Łuski znajdujące się po bokach ryby duże i grube, natomiast te znajdujące się na grzbiecie były mniejsze i cienkie. Płetwa grzbietowa krótka, znajdująca się blisko ogona ryby. Brak płetwy brzusznej. Płetwa ogonowa zaokrąglona. Ciało ryby koloru szaro-oliwkowego z ciemnymi, mało wyraźnymi pasami ciągnącymi się przez boki ryby. Płetwy szarawe z czarnym, poprzecznym paskowaniem. Brzuch ryby jasny. W okresie tarła boki samca stawały się bardziej pomarańczowe. Osobniki młodociane posiadały ciemne plamy na ciele.
Dymorfizm płciowy
Wyraźny. Samce był mniejsze od samic, a w okresie tarła ich boki zyskiwały kolor pomarańczowy.Pożywienie
Głównym źródeł pokarmu dla Orestias cuvieri był zooplankton z przewagą w diecie rozwielitki pchlicy(Daphnia pulex) i endemicznego dla jeziora widłonoga Boeckella titicaca. Mógł polować także na mniejsze ryby i larwy owadów.Zachowanie
Słabo poznane. Przypuszczalnie preferował przebywać w małych stadkach, blisko powierzchni wody.Rozród
Słabo poznany. Podczas okresu godowego samce przybierały bardziej wyrazistego, pomarańczowego koloru na bokach ciała. Samica składała od 50-400 jaj, które niebyły obarczane opieką rodzicielską. Ziarenko ikry mierzyło ok. 2,5 mm średnicy i było otoczone czarnym melanoforem, chroniącym zarodek przed działaniem promieni słonecznych.Naturalni wrogowie
Narybek i mniejsze ryby mogły zostać upolowane przez większe ryby, nawet własnego gatunku. Dorosłe ryby miały niewielu naturalnych wrogów. Wraz z wprowadzaniem nowych gatunków ryb do jeziora, głównymi konkurentami o pożywienia stał się pstrąg tęczowy, pstrąg potokowy, troć jeziorowa i ryby z rodziny Atherinopsidae.Długość życia
brak danych.
Przyczyny wymarcia
Orestias cuvieri od miocenu żył w izolacji w jeziorze Titicaca. Jednak wzrost górnictwa w XX wieku na terenach Altiplano źle wpłynęło na tamtejsze środowisko. Do jezior przedostawały się zanieczyszczenia w postaci metali ciężkich np. miedzi i cynku, a także pestycydy i nawozy wykorzystywane w rolnictwie. W znacznej ilości pobierano także wodę z jeziora, co niszczyło naturalne siedliska ryb. Jednak gwoździem do trumny dla Orestias cuvieri oznaczało zarybienia jeziora Titicaca gatunkami obcych ryb, głównie pstrągiem tęczowym wprowadzony w 1942 roku i rybami z rodziny Atherinopsidae wprowadzonych w 1950 roku. Zwłaszcza Atherinopsidae szybko rozmnożyły się w jeziorze i zaczęły polować na narybek i młode Orestias cuvieri, doprowadzając w przeciągu 50 lat do wymarcia gatunku. W 1962 roku wyprawa mająca na celu odnalezienie Orestias cuvieri nie powiodła się, a gatunek od 1986 roku uznano za zagrożony wyginięciem. W roku 1994 gatunek określono jako "niewystarczające dane", przypuszczalnie wymarły.Ciekawostki
- Przed ingerencją człowieka w jeziorze Titicaca występowało 30 gatunków rodzimych ryb, z czego 28 należało do rodzaju Orestias. Jednak obecnie z terenu jeziora wymarła Orestias cuvieri(wytępiona całkowicie) i Orestias pentlandii(występuje jeszcze w kilku jeziorach), a sum Trichomycterus rivulatus, Orestias albus i Orestias ispi są obecnie poważnie zagrożone.
- Kilka spreparowanych okazów ryb nadal znajduje się w muzeach min. w National Museum of Natural History 'Naturalis' in Leiden.
- Gatunek został opisany przez francuskiego zoologa Achille Valenciennes w 1846 roku.
- Możliwe iż niewielka populacja Orestias cuvieri nadal utrzymuje się w jeziorze.
- Obecnie do rodzaju Orestias zalicza się 45 gatunków ryb, które są endemiczne dla jezior na andyjskich wyżynach w Peru, Boliwii i Chile, min. Orestiás silustani, Orestias taquiri i Orestias chungarensis.
Bibliografia:
-https://en.wikipedia.org/wiki/Titicaca_orestias
-https://es.wikipedia.org/wiki/Orestias_cuvieri
-https://en.wikipedia.org/wiki/Orestias_(fish)
-http://www.petermaas.nl/extinct/speciesinfo/amanto.htm
-http://www.fishbase.org/summary/10459
-http://www.iucnredlist.org/details/15491/0
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz