- Królestwo: Zwierzęta
- Podtyp: Kręgowce
- Gromada: Ssaki
- Rząd: Nieparzystokopytne
- Rodzina: Nosorożcowate
- Gatunek: Rusingaceros leakeyi
Występowanie
Rejony Kenii w pobliżu dzisiejszego jeziora Wikorii.
Okres występowania
Wczesny miocen ok. 17,5 mln la temu.
Siedlisko
W miocenie tereny Kenii były porośnięte lasem deszczowym, także to przypuszczalne siedlisko tego gatunku.
Ogólny opis
Nosorożec indyjski. Bliski krewniak Rusingaceros leakeyi |
Istnieje bardzo mało źródeł opisujących gatunek. Rusingaceros leakeyi był nosorożcem dwurożnym. Wielkością przypominał dzisiejsze nosorożce.
Dymorfizm płciowy
Brak danych. Obecnie obie płcie nosorożców są bardzo podobne. Samce osiągają przeważnie nieco większe rozmiary. U samic róg jest zwykle dłuższy i smuklejszy.Pożywnie
Roślinożerca. Dzisiejsze gatunki żywią się głównie trawami, gałęziami i korą, urozmaicając dietę w orzechy i owoce.
Zachowanie, rozród, długość życia
Brak danych.Naturalni wrogowie
Hienodont |
Przyczyny wymarcia
Brak danych. Mógł wymrzeć w którymś z pomniejszych masowych wymierań w neogenie.Znaleziska
Szczątki rusingacerosa zostały odnalezione na terenie Kenii(czaszka, szczęka i dwie żuchwy z 2 znalezisk). Dokładniej na wyspie Rusinga leżącej na jeziorze Wikorii.
Rusingaceros leakeyi pierwotnie opisany pod nazwą Dicerorhinus leakeyi określając jego bliskie pokrewieństwo z nosorożcem sumatrzańskim. W 2010 roku został przyporządkowany do monotypowego rodzaju Rusingaceros i plemienia Rhinocerotini wraz z Gaindatherium, nosorożcem indyjskim i nosorożcem jawajskim(i wymarłymi przedstawicielami rodzaju Rhinoceros).
Pierwsze nosorożce pojawiły się przypuszczalnie na terenie Chin ok. 55-48 mln(eocen) lat temu(Hyrachyus crista i Hyrachyus neimongoliensis). Hyrachyus był anatomicznie zbliżony do tapirów, lecz jego uzębienie przypominało te występujące u nosorożcowatych, dlatego przypuszcza się że obie rodziny są dość blisko spokrewnione(posiadały wspólnego przodka). Nie posiadały rogów ani trąby i bardziej przypominały przedstawiciele koniowatych. Kolejne gatunki rozprzestrzeniły się na terenie Azji, Europy oraz Ameryki Północnej. Kolejnymi gałęziami ewolucyjnymi nosorożcowatych były bezrogie Hyracodontidae żyjące 48 do 26 mln lat temu. Niektóre gatunki posiadały przystosowania do szybkie biegu, upodabniając się do koniowatych(Hyracodon), inne zaś osiągały bardzo duże rozmiary, żerując wśród koron drzew(Paraceratherium). Inną rodziną były Amynodontidae bytujące od 48 do 0,7 mln lat temu. Przypominały hipopotamy z racji ziemnowodnego trybu życia. Ostatnią grupą są Rhinocerotidae(nosorożcowate), które osiągnęły największy rozkwit ewolucyjny i przetrwały do czasów współczesnych. Prehistoryczni przedstawiciele zwykle posiadali mniej lub bardziej rozwinięte wyrostki rogowe. W okresie oligoceńskich wymierań wymarło najwięcej przedstawicieli nosorożcowatych, a rodzina stopniowo w kolejnych okresach zmniejszała się. Do czasów holoceńskich przetrwały przedstawiciele Elasmotherium, nosorożec włochaty(Coelodonta antiquitatis), Stephanorhinus i współcześnie żyjące nosorożce.
Bibliografia:
Systematyka, ewolucja i pokrewieństwo
Hyrachyus |
Elasmoterium |
Pierwsze nosorożce pojawiły się przypuszczalnie na terenie Chin ok. 55-48 mln(eocen) lat temu(Hyrachyus crista i Hyrachyus neimongoliensis). Hyrachyus był anatomicznie zbliżony do tapirów, lecz jego uzębienie przypominało te występujące u nosorożcowatych, dlatego przypuszcza się że obie rodziny są dość blisko spokrewnione(posiadały wspólnego przodka). Nie posiadały rogów ani trąby i bardziej przypominały przedstawiciele koniowatych. Kolejne gatunki rozprzestrzeniły się na terenie Azji, Europy oraz Ameryki Północnej. Kolejnymi gałęziami ewolucyjnymi nosorożcowatych były bezrogie Hyracodontidae żyjące 48 do 26 mln lat temu. Niektóre gatunki posiadały przystosowania do szybkie biegu, upodabniając się do koniowatych(Hyracodon), inne zaś osiągały bardzo duże rozmiary, żerując wśród koron drzew(Paraceratherium). Inną rodziną były Amynodontidae bytujące od 48 do 0,7 mln lat temu. Przypominały hipopotamy z racji ziemnowodnego trybu życia. Ostatnią grupą są Rhinocerotidae(nosorożcowate), które osiągnęły największy rozkwit ewolucyjny i przetrwały do czasów współczesnych. Prehistoryczni przedstawiciele zwykle posiadali mniej lub bardziej rozwinięte wyrostki rogowe. W okresie oligoceńskich wymierań wymarło najwięcej przedstawicieli nosorożcowatych, a rodzina stopniowo w kolejnych okresach zmniejszała się. Do czasów holoceńskich przetrwały przedstawiciele Elasmotherium, nosorożec włochaty(Coelodonta antiquitatis), Stephanorhinus i współcześnie żyjące nosorożce.
Bibliografia:
-https://books.google.pl/books?id=6c8lDQAAQBAJ&pg=PA681&lpg=PA681&dq=Rusingaceros+description&source=bl&ots=Lnvge7yiMM&sig=ACfU3U1_Uh3I4bxO85jvSC8c5j1xCKpi5g&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwi5ybCsoN3iAhWymIsKHfddADQQ6AEwCHoECAkQAQ#v=onepage&q=Rusingaceros%20description&f=false
-http://fossilworks.org/bridge.pl?a=taxonInfo&taxon_no=43141
-https://en.wikipedia.org/wiki/Rhinoceros
-