poniedziałek, 25 sierpnia 2014

Eudorcas rufina - zagadka z gór Atlas

inne nazwy: gazela czerwona*
  • Królestwo: Zwierzęta
  • Podtyp: Kręgowce
  • Gromada: Ssaki
  • Rząd: Parzystokopytne
  • Rodzina: Krętorogie
  • Gatunek: Eudorcas rufina

Występowanie

Nigdy nie widziano gazeli czerwonej na wolności, ani nic nie wiadomo o siedlisku i środowisku jej życia. Znana jedynie z trzech martwych okazów, zakupionych od handlarzy w miastach Algier i Oran(Algieria). Niektórzy badacze sugerują iż zamieszkiwała tereny zalesione północno-zachodniej Algierii, między miastami Frenda i Telagg, oraz dolinę rzeczną Cheliff w północnej Algierii. Inni sugerują iż zamieszkiwała jedynie rejony miasta Sa’ida. Jednak żadna z sugestii nie została potwierdzona. Z badań nad martwymi gazelami wiadomo jedynie iż ich wyraziste umaszczenie, nie pozwalałoby im żyć na terenach pustynnych.

Ogólny opis 

Gazela mierzyła ok. 140 cm długości ciał. Z oryginalnych opisów ciał gazeli, wynika iż była bardzo podobna do gazeli rudoczelnej, jednak osiągała od niej większe rozmiary. Posiadała czerwonobrązową sierść z wąskim(2-4 cm szerokości), czarnym pasem wzdłuż boków  ciała, między przednią, a tylną kończyną. Spód ciała, zad i wewnętrzne części kończyn białe. Ogon czerwonobrązowy o długości ok. 22 cm, z czarną kępką sierści na końcu. Kopyta bardziej masywne od gazeli rudoczelnej.Centralna część głowy koloru czerwonobrązowego z graniczącymi białymi smugami po każdej stronie twarzy, biegnącymi nad oczami, aż po pysk(kolor biały mniej kontrastujący, niż u innych gazeli). Górna cześć głowy, policzki i boki szyi blade. Rogi osiągały u samców ok. 29 cm długości. Były lekko wykrzywione do tyłu, a jedynie końcówka rogów skierowana była do góry. Posiadały także liczne pierścienie poprzeczne na całej powierzchni. Przypuszczalnie rogi występowały u obu płci.

Dymorfizm płciowy 

brak danych. Wszystkie 3 próbki ciał gazeli czerwonej należały do samców, także nie wiadomo jak wyglądały samice tego gatunku. Przypuszcza się iż podobnie jak u gazeli rudoczelnej, samice był nieco mniejsze, a ich rogi nie były tak duże, jak samców.

Pożywienie

Roślinożerca. Przypuszczalnie głównie trawy, liście drzew i krzewów.

Zachowanie 

Brak danych. Nie obserwowano Eudorcas rufina żywych. Przypuszczalnie unikały kontaktu z człowiekiem.

Rozród

brak danych.

Naturalni wrogowie

Młode i osłabione osobniki mogły paść ofiarą szakali, lisów i hieny pręgowanej.

Długość życia

brak danych.

Przyczyny wymarcia

Gatunek znany z trzech próbek ciał, zakupionych od handlarzy w Algier i Oran. Ostatnia próbka została nabyta w 1894 roku w Algier przez niejakiego E. Loder'a. Gazela następnie została uznana za "zagadkę z gór Atlas", gdyż była niezwykle rzadko obserwowana, a nawet myśliwi, którzy ponoć widzieli ten gatunek, nie byli zgodni co do zasięgu i siedliska w jakim występuje. Jedynie kuśnierzy z Oran byli zgodni co do tego iż gazela jest bardzo rzadka, a jej drogocenne futro na rynku, zdarzało się raz na 3-4 lata. W 1925 roku gatunek uznany za bardzo rzadki i przypuszczalnie wymarły. W 1929 roku francuski przyrodnik  L. Joleand określił zakres występowania gazeli Eudorcas rufina, oznaczając Oran i tereny graniczne Maroka. W 1936 roku francuski przyrodnik Heim de Balzaka poinformował iż gazela przypuszczalnie nadal występuje w lasach doliny Cheliff, między Oranem, a Algierem, jednak nie potwierdził to żadnymi obserwacjami. Oficjalnie za gatunek wymarły gazela została uznana przez IUCN w 1996 roku. Jednak od 2008 roku gatunek został uznany jako "niewystarczające dane", gdyż jedna z oryginalnych próbek po dokładniejszym zbadaniu, okazała się zależeć do gazeli rudoczelnej. Nie są znane przyczyny wymarcia gatunku. Możliwe iż przyczyniły się do tego polowania na ich skóry.

Ciekawostki


  • Gazela czasami uznawana za podgatunek gazeli rudoczelnej(Eudorcas rufifrons). Ostatnie badanie przeprowadzone w 2008 roku udowodniły iż jedna z próbek, które miały należeć do gazeli czerwonej w rzeczywistości należą do gazeli rudoczelnej. Obecnie Eudorcas rufina uznawany jest za takson niepewny.
  • Wymarłym gatunkiem gazeli jest także gazela Królowej Saby(Gazella bilkis), czasami uznawanej z podgatunek gazeli arabskiej(Gazella arabica), także wymarłej, choć obecnie takson ten jest niepewny, gdyż badania nad czaszką i skóra ponoć należącą do gazeli arabskiej, udowodniły iż w rzeczywistości należą do gazeli górskiej(Gazella gazella), lub jej hybrydy. Inną ostatnią wymarłą gazelą jest Gazella saudiya, traktowana niekiedy jako podgatunek gazeli dorkas(Gazella dorcas).
  • Do rodzaju Eudorcas(wcześniej wliczanego do rodzaju Gazella) należą 4 gatunki gazel min. Eudorcas albonotata, gazela rudoczelna(Eudorcas rufifrons), gazela Thomsona(Eudorcas thomsonii) i wymarła gazela czerwona*.
Bibliografia:
-https://en.wikipedia.org/wiki/Red_gazelle
-http://www.iucnredlist.org/details/8974/0
-http://www.petermaas.nl/extinct/speciesinfo/redgazelle.htm
-http://www.ultimateungulate.com/Artiodactyla/Eudorcas_rufina.html

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz