Rosiczka przylądkowa - mięsożerca z Przylądka Dobrej Nadziei

• Królestwo: Rośliny 
• Podkrólestwo: Rośliny naczyniowe 
• Klasa: Okrytonasienne
• Rząd: Goździkowce
• Rodzina: Rosiczkowate
• Gatunek: Rosiczka przylądkowa(Drosera capensis)

Występowanie

Gatunek pierwotnie występował jedynie na terenie Przylądka Dobrej Nadziei w Republice Południowej Afryki. Obecnie gatunek spotykany poza granicami swojego naturalnego występowania, min. rosiczka przylądkowa jest gatunkiem inwazyjnym na terenie Nowej Zelandii. Preferuje tereny bagienne, brzegi jezior i rzek, wśród formacji roślinnej fynbos(południowoafrykański odpowiednik makii).

Ogólny opis

Ta mięsożerna roślina dorasta do ok. 30 cm wysokości, tworząc przyziemną rozetę. U starszych okazów krótka łodyga może zdrewnieć. Liście typu równowąskich, zielone o długości do 15 cm i szerokości do 5 mm. Wierzchołek liścia zwykle ścięty. Ogonek liściowy dosyć długi. Liście wzdłuż krawędzi posiadają włoski gruczołowe, bardzo często barwy czerwonej. Jest rośliną owadożerną. Dzięki słodkiej i bardzo lepkiej cieczy, wabi owady, które przyklejone do liścia, zostają następnie dodatkowo unieruchomione przez zwijający się liść. Owad następnie zostaje przetrawiony.

Rozmnażanie

Wzniesiony kwiatostan dorasta do 30 cm wysokości, a następnie na nim wytwarzanych jest ok. 15-30 jasnoróżowych, fioletowych, lub białawych kwiatów i średnicy ok. 2 cm, zebranych w grono pozorne. Nasiona rosiczki są drobne i podłużne, koloru czarnego. Roślina może się także rozmnażać przez podział i sadzonki korzeniowe.

Zagrożenia

Gatunek nie podlega klasyfikacji w stopniach zagrożenia. Rosiczka przylądkowa jest gatunkiem pospolitym i inwazyjnym.

Długość życia

Bylina.

Znaczenie dla człowieka

Roślina uprawiana w celach hobbystycznych na całym świecie. Bardzo prosta w hodowli i dobrze znosi błędy początkujących hodowców rosiczek. Uważana za roślinę inwazyjną na Nowej Zelandii i objęta na terenie tego kraju zakazem hodowli i dystrybucji.

Warunki uprawy

Na terenie Polski uprawiana jako roślina doniczkowa. Preferuje glebę kwaśną z dodatkiem piasku, lub perlitu, wilgotną, lub nawet stale mokrą. Lubi rozproszone światło i temperaturę od 15 do 30°C. Bardzo łatwo odbija się z korzenia np. po przymrożeniu. Wilgotność powietrza u tego gatunku zwykle nie ma większego znaczenia. Jak na rosiczkę posiada dosyć duży system korzeniowy, dlatego potrzebuje wysokiej doniczki(ok. 15 cm głębokości).

Ciekawostki

• Roślina notowana w tzw. National Pest Plant Accord, czyli narodowym wykazie roślin inwazyjnych Accord. Wykaz ten zakazuje uprawy, dystrybucji i sprzedaży roślin w nim wymienionych na terenie Nowej Zelandii.
• Mięsożerność rosiczek to ich przystosowanie do środowiska w którym rosną. Rośliny te rosną często na terenach bagiennych i kwaśnych, ubogich w składniki odżywcze, dlatego znalazły inną drogę pozyskiwania tych substancji. Dzięki wabiącej wydzieliny, wabią drobne zwierzęta, aby następnie jest złapać i przetrawić, uzyskując w ten sposób odżywcze pierwiastki, głównie azot.
• Rosiczka przylądkowa jest jedną z najprostszych w uprawie roślin mięsożernych.
• Rodzaj Drosera liczy ok. 100 gatunków rosiczek min. rosiczkę długolistną(Drosera anglica), rosiczkę Alicji(Drosera aliciae) i rosiczkę łyżeczkowatą(Drosera spatulata).

Bibliografia:

-http://roslinyowadozerne.eu/art/rosliny/drosera-capensis.php

-https://pl.wikipedia.org/wiki/Rosiczka_przyl%C4%85dkowa

-https://en.wikipedia.org/wiki/Drosera_capensis

-https://naradka.wordpress.com/tag/drosera-capensis/

-http://www.growsundews.com/sundews/Drosera_capensis.html