Szarańcza z Gór Skalistych - niewyjaśniona zagadka

• Królestwo: Zwierzęta
• Typ: Stawonogi
• Gromada: Owady
• Rząd: Prostoskrzydłe
• Rodzina: Szarańczowate
• Gatunek: Melanoplus spretus

Występowanie

Szarańcza ta zamieszkiwała przede wszystkim zachodnią część Stanów Zjednoczonych i Kanady.

W fazie osiadłej i samotnej szarańcza zamieszkiwała suche prerie wysokogórskie na wschodnich stokach Gór Skalistych. Szarańcza w fazie wędrującej i stadnej wędrowała na wschód od swojego siedliska.

Ogólny opis

Szarańcza z Gór Skalistych była bardzo podobna do krewniaczych koników polnych z rodziny Melanoplus.

Szarańcza Melanoplus spretus mierzyła średnio 20-35 mm, posiadała czerwone nogi i długie skrzydła przekraczające długość części brzusznej owada. Zebrano bardzo mało danych na temat tej szarańczy, gdyż nie spodziewano się że gatunek wyginie tak nagle.

Dymorfizm płciowy

U samca ostatni segment odwłoka był karbowany. Samce były prawdopodobnie także mniejsze od samic.

Pożywienie

Gatunek ten zjadał prawie każdy rodzaj roślinności. Podczas migracji szarańcza pustoszyła uprawy oraz roślinność na ogromnych terytoriach.

Zachowanie

Faza osiadła i samotna szarańczy Melanoplus spretus większość swojego czasu spędzała na konsumpcji roślinności na terenie swoich narodzin, lecz kiedy pożywienia zaczęło brakować, a zagęszczenie owadów stawało się bardzo wysokie, szarańcze wykorzystywały swoje wielkie skrzydła do migracji na niżej położone tereny w celu poszukiwań pożywienia. Ich chmary były największym skupiskiem zwierząt, jakie kiedykolwiek zanotowano. W roku 1875  szarańcza utworzyła chmarę o wielkości 513 000 km2 , a szacowana liczba osobników przekraczała 12,5 tryliona owadów. Plaga ta zdewastowała zachodnią część Stanów Zjednoczonych.

Rozród

Po udanej kopulacji samica składała pod powierzchnie gleby ok. 100 jaj, późnym latem lub wczesną jesienią, Małe szarańcze kluły się już następnej wiosny. Przez pierwsze 6-8 tygodni pozostawały bezskrzydłe. Szarańcza od razu po wykluciu przystępowała do żerowania.

Naturalni wrogowie

Głównie ptaki, owadożerne ssaki, gady, płazy, pająki, modliszki, a także inne drapieżne owady.

Długość życia

Dorosły osobnik żył średnio 3 miesiące.

Przyczyny wymarcia

Szarańcze Melanoplus spretus często nawiedzały ludzkie siedliska powodując niewyobrażalne straty od wielu lat. Najczęstsze migracja chmar szarańczy obserwowano w latach 80 XIX wieku. W latach 1873 i 1877, szarańcza spowodowała straty, szacowane na 200 milionów dolarów, lecz od tego czasu nie zanotowano już formowania się stad szarańczy Melanoplus spretus, a ostatniego osobnika tego gatunku widziano 1902 roku w Kanadzie. Dziwne zniknięcie tego owada zainteresowało naukowców, którzy postanowili odszukać przyczyn wymarcia tej szarańczy. Jedna z teorii mówi iż przyczyną wymarcia szarańczy z Gór Skalistych jest wkroczenie rolnictwa na tereny wysokogórskie, zamieszkałe przez tego owada. Łąki i górskie doliny zostały zaorane i ponoć podczas orki zostały wykopane tysiące jaj szarańczy, co zakłóciło mechanizm rozrodczy owada i w skutek czego wyginą. Inna teoria mówi o tym iż szarańcza  Melanoplus spretus wcale nie wyginęła, występuje dalej na terenie swoich siedlisk w formie osiadłej i samotnej, lecz zaliczana jest do innego gatunku konika polnego, gdyż nie przyjmuje postaci wędrownej z powodu nieodpowiednich warunków środowiska. Jak na razie przeprowadzone testy na wielu gatunkach koników polnych, nie przyniosły efektu przywołania szarańczy z Gór Skalistych.

Ciekawostki

• Szarańcza Melanoplus spretus tworzyła największe skupiska zwierząt na Ziemi.
• Inna teoria, mówi iż przyczyną wymarcia tego owada jest zdziesiątkowanie populacji bizona i bobra, choć teoria ta jest najmniej wiarygodna i mało rzeczywista.
• Mimo dużej populacji owada i tworzenia ogromnych chmar, zebrano jedynie ok. 300 próbek owadów do badań.
• Naukowcy planują pozyskać dodatkowe próbki owada, z okazów zamkniętych w lodowcu. Niektóre lodowce zwane są lodowymi polanami, z powodu dużej ilości zamkniętych w sobie stworzeń.
• Wszyscy są zgodni co do tego, że jeśli szarańcza nie wyginęłaby, Stany Zjednoczone nie byłyby dzisiaj tak wielkim narodem.
• Do rodziny Melanoplus zaliczanych jest około 30 gatunków koników polnych, z czego tylko  Melanoplus spretus określany jest mianem szarańczy(z powodu swoich stadnych migracji). Do tego rodzaju zaliczany jest Melanoplus bivittatus, Melanoplus viridipes i Melanoplus femurrubrum, a wiele nowych gatunków jest ciągle odkrywanych.   

Bibliografia:

-https://en.wikipedia.org/wiki/Rocky_Mountain_locust

-http://animaldiversity.org/accounts/Melanoplus_spretus/

-http://www.iucnredlist.org/details/51269349/0

-https://www.hcn.org/issues/243/13695