Reliktowiec mały - najmniejszy, a najdłużej opierający się

• Królestwo: Zwierzęta
• Podtyp: Kręgowce
• Gromada: Ptaki
• Rząd: Wróblowe
• Rodzina: Reliktowce
• Gatunek: Reliktowiec mały(Moho braccatus)

Występowanie

Zamieszkiwał endemicznie subtropikalne lasy porastające wyspę Kauaʻi(Hawaje). Niewykluczone jednak iż w przeszłości mógł zamieszkiwać inne pobliskie wyspy.

Ogólny opis

Reliktowiec mały był najmniejszy z reliktowców, osiągając ok. 20 cm długości ciała. Upierzenie ptaka czarne, lub czarnobrązowe. Głowa zwykle jaśniejsza z białymi, niewyraźnymi pasami ciągnącymi się przez podgardle ptaka. Ogon był długi(9-10 cm), czarny z środkowymi piórami dłuższymi od reszty. 10 centymetrowe, czarne skrzydła posiadały białe zabarwienie w górnym kącie. Spód ciała jaśniejszy, szarawy. Uda u dorosłego osobnika żółte, podobnie jak tęczówki oka. Szarawy dziób, podobnie jak u innych reliktowców, lekko zakrzywiony w dół, ostry, przystosowany do spożywania nektaru kwiatowego. Nogi był czarne. Osobniki niedojrzałe nie posiadały żółtego zabarwienia ud, oraz białego zabarwienia na skrzydłach. Tęczówki były u młodocianych osobników szarawe, a skóra u podstawy dzioba luźna, przebarwiająca się na żółto.

Dymorfizm płciowy

Słabo zaznaczony. Białe pasy na podgardle zwykle bardziej wyraźne u samca.

Pożywienie

Głównie nektar kwiatowy, zwłaszcza z roślin z rodzaju Lobelia, drzewa Metrosideros polymorpha i Cheirodendron platyphyllum. Dietę urozmaicała w małe bezkręgowce i owoce.

Zachowanie

Niewiele wiadomo o tym wymarłym ptaku. Samiec, jak i samica umiały śpiewać, a ich głos przypominał nieco dźwięk fletu. Widywany samotnie, lub w parach. Zwykle agresywny w stosunku do innych osobników swojego, jak i osobnego gatunku, broniąc ulubionego żerowiska.

Rozród

Odnaleziono jedne gniazdo tego ptaka z pisklętami na początku czerwca, także okres godowy szacowany jest na marzec-kwiecień. Gniazdo znajdowało się w dziupli drzewa Metrosideros polymorpha 13 metrów nad ziemią. W gnieździe znajdowały się dwa pisklęta, którymi opiekowały się oboje rodziców. Przypuszczalnie był monogamiczny.

Naturalni wrogowie

Przypuszczalnie ptaki drapieżne, jak myszołów hawajski(Buteo solitarius).

Długość życia

brak danych.

Przyczyny wymarcia

Jeszcze w 1890 roku ptak był uważany za pospolitego. Na początku XX wieku jego populacja zaczęła drastycznie spadać, głównie ze względu na niszczenie siedliska pod uprawy, oraz wprowadzenie gatunków obcych. W szczególności komarów, które przenosił obce dla tego ekosystemu choroby, w wyniku czego ptaki zniknęły z obszarów nizinnych. W 1940 roku uważany za ptaka wymarłego, aż do ponownego odkrycia w 1950 roku, następnie pod koniec roku 1950 ponownie zakwalifikowany jako wymarły, lecz w 1970 roku odkryto małą populację w Alakai Wilderness Preserve. W 1970 roku ptak ten widywany był już tylko w Alakai Wilderness Preserve(bagiennym lesie), gdzie jednak w wyniku braku odpowiednich miejsc lęgowych(starych drzew z dziuplami, wysoko nad ziemią) zaczął wymierać. W 1968/73 roku jego populacja szacowana była na 36 ptaków. W 1981 roku zaobserwowano jedynie jedną parę ptaków. Niestety w roku 1982 potężny huragan Iwa nawiedził wyspę, doprowadzając przypuszczalnie do śmierci samicy(oraz zniszczenia wielu potencjalnych miejsc lęgowych dla reliktowca). W 1985 roku badacze nie odnaleźli samca, jednak jeszcze w 1987 roku słyszano śpiew reliktowca małego. W 1989 roku badacze nie odnaleźli już żadnego osobnika. Za wymarły uznany od 1987 roku.

Ciekawostki

• Cała rodzina reliktowców, występujących na Hawajach jest obecnie uważana za wymarłą. Reliktowiec duży(Moho bishopi) wymarł w 1904 roku-występował na wyspie Molokai i Maui, reliktowiec górski(Moho nobilis) wymarł 1934 roku-występował na wyspie Hawaii, reliktowiec leśny(Moho apicalis) wymarł w roku 1837-występował na wyspie O‘ahu, a czarnouch(Chaetoptila angustipluma) wymarł w 1859 roku-występował na Hawaii.
• Niegdyś klasyfikowane do rodziny miodojadów, ze względu na zewnętrzne podobieństwo i podobną rolę w ekosystemie. Jednak w 2008 roku badania DNA na okazach muzealnych, wykazały iż reliktowce nie są spokrewnione z miodojadami i przeklasyfikowano je do innej rodziny Mohoidae(reliktowce). Obecnie najbliższymi krewnymi reliktowców są jemiołuszki i palmowiec(Dulus dominicus), oraz są blisko genetycznie z jedwabniczkami.
• Na Hawajach ptaki żywiące się nektarem, zastąpiły owady, dzięki czemu stały się głównymi zapylaczami. Utrata większości tego endemicznego ptactwa doprowadziła do nieodwracalnych zmian w ekosystemie wysp.
• Na archipelagu Hawaje występowały także inne endemiczne ptaki żywiące się nektarem, hawajki reprezentujące podrodzinę łuskaczy z 34 endemicznymi ptakami. 11 jest uważanych za wymarłe, 10 za krytycznie zagrożone, 6 za zagrożone, 5 za narażonych, a 2 za gatunku najmniejszej troski.
• Zachowało się kilka wypchanych ptaków znajdujących się w muzeach. 
• W języku hawajskim zwany Kauaʻi ʻŌʻō lub ʻOʻoʻaʻa.

Bibliografia:

-https://en.wikipedia.org/wiki/Kaua%CA%BBi_%CA%BB%C5%8D%CA%BB%C5%8D

-https://pl.wikipedia.org/wiki/Reliktowiec_ma%C5%82y

-http://www.arkive.org/kauai-oo/moho-braccatus/video-00.html

-http://www.petermaas.nl/extinct/speciesinfo/kauai-oo.htm

-http://www.avibirds.com/html/extinct/Kauai_Oo.html#.V0cgijWLSUk