Thylacosmilus - howalne kły

• Królestwo: Zwierzęta
• Podtyp: Kręgowce
• Gromada: Ssaki
• Rząd: Sparassodonta
• Rodzina: Thylacosmilidae
• Gatunek: Thylacosmilus atrox

Występowanie

Szczątki thylacosmilusa odnaleziono w prowincjach Catamarca, Entre Ríos i La Pampa w północnej Argentynie. Zamieszkiwał przypuszczalnie tereny trawiaste, pampasy porośnięte dosyć wysoką roślinnością. Występował od późnego miocenu 7 milionów lat temu do późnego pliocenu 3 miliony lat temu.

Ogólny opis

Thylacosmilus atrox był dużym drapieżcą osiągającym 120-150 cm długości ciała i ok. 80 cm wysokości, przy prawdopodobnej wadze ok. 80-120 kg. Mimo podobieństwa do przedstawicieli kotowatych(a zwłaszcza rodzaju Smilodon), nie był z nimi spokrewniony, gdyż thylacosmilus był torbaczem. Kończyny były stosunkowo krótkie, lecz dobrze umięśnione, podobnie jak szyja torbacza. Łapy wyposażone w niewyciągalne pazury. Ogromne kły przypominały zęby smilodona, lecz w przeciwieństwie do nich, zęby thylacosmilusa w stanie spoczynku spoczywały w specjalnej, wydłużonej pochewce po obu stronach żuchwy. Przypuszczalnie kły thylacosmilusa rosły przez całe życie, natomiast pozostałe żeby był uwstecznione, a siekacze zanikły całkowicie. Ogon miał stosunkowo długi. Siła zgryzu thylacosmilusa szacowana jest na 38 niutonów, czyli mniej niż siła zgryzu lamparta.

Dymorfizm płciowy

brak danych.

Pożywienie

Mięsożerny. Przypuszczalnie polował na ssaki roślinożerne np. makrauchenie, telicomys czy paranauchenie.

Zachowanie

Przypuszczalnie prowadził samotniczy tryb życia, jak większość drapieżnych torbaczy. Kwestią sporną jest to, czy polował z zasadzki, czy gonił swoje ofiary na długich dystansach. Krótkie kończyny świadczą o tym iż nie mógł on rozwijać dużej prędkości, lecz ich umięśnienie świadczy o tym iż mógł biedź nieprzerwanie przez kilka kilometrów. Jego kąt rozwarcia szczęk był bardzo duży, lecz przypuszczalnie ze względu na małą siłę nacisku, nie służyły do obezwładniania ofiar. Prawdopodobnie thylacosmilus powalał ofiarę swoimi silnymi łapami, a następnie kłami celował w tętnice szyjną ofiary, aby doprowadzić do szybkiego jej wykrwawienia. Krótkie kończyny świadczą także o tym, iż nie był sprawnym wspinaczem.

Rozród

Thylacosmilus atrox był torbaczem, czyli samice utrzymywały swoje młode w torbie lęgowej. Nic ponadto nie wiadomo o zachowaniach rozrodczych tego gatunku.

Naturalni wrogowie

Mógł konkurować o pokarm z ptakami z rodziny Phorusrhacidae, a później także z kotami z rodzaju Smilodon.

Długość życia

brak danych.

Przyczyny wymarcia

Przypuszczalnie wymarł ok. 3 miliony lat temu. Niektórzy badacze sugerują iż powstanie w tym okresie Przesmyku Panamskiego, mogło być przyczyną wyginięcia  thylacosmilusa. Przez nowo powstały pomost na kontynent południowoamerykański dostały się lepiej przystosowane drapieżniki, takie jak Smilodon fatalis i Smilodon populator. Koty konkurowały o pokarm z thylacosmilusem, a że żyły stadnie, mogły z łatwością odgonić samotnego torbacza od swojego łupu.W końcu w wyniku konkurencji, słabszy drapieżnik został wyparty i ostatecznie wyginął. Inni badacze sugerują iż thylacosmilus wymarł jeszcze przed przybyciem Smilodona, a przyczyną były zmiany klimatyczne, wraz z wymarciem większości roślinożerców.

Ciekawostki

• Upodobnienie thylacosmilusa do kotów Smilodon jest przykładem konwergencji(czyli zasiedlaniem podobnych nisz ekologicznych, przez gatunki niespokrewnione o podobnych przystosowaniach w różnych rejonach świata), powszechnej u torbaczy. Innym przykładem jest na przykład konwergencja wilka i tygrysa tasmańskiego.
• Niegdyś obie Ameryki były zamieszkane przez różne gatunki torbaczy, które dostały się tu przez Antarktydę ok. 100-65 milionów lat temu. Najstarszy odnaleziony torbacz Sinodelphys szalayi zamieszkiwał Chiny ok. 125 milionów lat temu. Obecnie torbacze są ograniczone do kontynentu Australijskiego, oraz kilku gatunków występujących w Ameryce. Większość torbaczy zostało wyparte przez łożyskowce.       
• Najbliższymi krewnymi thylacosmilusa są Patagosmilus goini i Anachlysictis gracilis, które także zamieszkiwały Amerykę Południową, oraz cechowały się dosyć dużymi kłami.
• Obecnie rodzaj Thylacosmilus liczy jedynie Thylacosmilus atrox. Czasami można spotkać się z nazwą Thylacosmilus lentis, która najczęściej jest synonimem Thylacosmilus atrox, choć niektórzy badacze klasyfikują go jako kolejny gatunek.

Bibliografia:

-https://pl.wikipedia.org/wiki/Thylacosmilus

-https://en.wikipedia.org/wiki/Thylacosmilus

-http://www.prehistoric-wildlife.com/species/t/thylacosmilus.html

-http://www.sci-news.com/paleontology/science-thylacosmilus-smilodon-bite-01191.html

-http://evolution.berkeley.edu/evolibrary/article/similarity_hs_07