Simosyrphus grandicornis - mały, australijski migrant. Czyżby osa?

• Królestwo: Zwierzęta
• Typ: Stawonogi
• Gromada: Owady
• Rząd: Muchówki
• Rodzina: Bzygowate
• Gatunek: Simosyrphus grandicornis

Występowanie

Zamieszkuje zwykle użytki zielne, lasy, łąki, ogrody, tereny zurbanizowane i wiele innych ekosystemów w całej Australii i Nowej Zelandii. Został wprowadzony na wiele wysp polinezyjskich i na Hawaje.

Ogólny opis

Gatunek mierzy przeciętnie 8-10 mm długości ciała. Gatunek znany ze zjawiska mimikry, upodabniając swoje ciało do przedstawicieli rzędu błonkoskrzydłych(osy, pszczoły). Odwłok duży(stanowiący ok. połowę ciała owada), żółty w poziome, czarne pasy, podobnie jak u os. Tułów czarny, z żółtym zabarwieniem w okolicy styku skrzydeł. Głowa typowa dla muchówek, z dużą powierzchnią oczną, niewielkimi czułkami i liżąco-ssącym aparatem gębowym. U tego owada występuje para przeźroczystych, szybko poruszających się skrzydeł i 3 pary chwytnych odnóż. Ciało larwy wydłużone, koloru jasnożółtawego.

Dymorfizm płciowy

Trudny do zaobserwowania.

Populacja i zagrożenia

Jest jednym z najpospolitszych owadów i najpospolitszym bzygiem, wraz z Melangyna viridiceps, na kontynencie australijskim. Wskazuje także duże zdolności ekspansywne, gdyż przywieziony na Polinezję i Hawaje, szybko poszerzył swój teren występowania. Nie podlega klasyfikacji w stopniach zagrożenia. Nie jest gatunkiem zagrożonym.

Pożywienie

Głównie nektar kwiatowy, sok drzew i sok z fermentujących owoców. Larwa żywi się mszycami.

Zachowanie

Jest gatunkiem aktywnie poszukującym pożywienia. Często lata nad ziemią(2-4 metry), wyszukując odpowiednich żerowisk. Lata z prędkością ok. 3 m/s. Potrafi zawisnąć w powietrzu. Ruchy ich skrzydeł są niemal tak szybkie, iż przez ludzkie oko nie są zauważalne. W obroni przez drapieżcami służy im zjawisko mimikry, czyli upodabniania się do danego gatunku, w tym przypadku osy, lub pszczoły.

Rozród

Zapłodnienie wewnętrzne, zwykle podczas lotu(tzw. lot godowy). Samica składa zwykle kilka jaj na roślinie, często opanowanej przez mszyce. Po wykluciu larwa przystępuje do konsumpcji, potrafiąc dziennie zjeść ok. 50 mszyc. Następnie dochodzi do przeobrażenia w dorosłego osobnika. Bliższe dane nie są znane.

Naturalni wrogowie

Mimo swojej obrony mimikrą, owad często staje się ofiarą ptaków, owadożernych ssaków, pająków itp.

Długość życia

ok. 1 rok.

Znaczenie dla człowieka

Jest jednym z naturalnych środków ochrony roślin przed mszycami, dlatego przez rolników i ogrodników, uważany za zwierzę pożyteczne.

Ciekawostki

• Innymi owadami podobnie używającymi mimikry są motyle z rodziny przeziernikowatych, które bardzo dobrze upodobniają się do osy.
• Został opisany w 1842 roku przez francuskiego entomologa Justin'a Pierre'a Marie Macquart'a.
• Do rodzaju Simosyrphus zaliczanych jest jeszcze dwa gatunki, min. Simosyrphus aegyptius i Simosyrphus scutellaris.

Bibliografia:

-https://en.wikipedia.org/wiki/Simosyrphus_grandicornis

-https://en.wikipedia.org/wiki/Simosyrphus

-http://eol.org/pages/750043/overview