Ślimak helena - ślimakożerny ślimak

• Królestwo: Zwierzęta
• Typ: Mięczaki
• Gromada: Ślimaki
• Rząd: (bez rangi)
• Rodzina: Buccinidae
• Gatunek: Ślimak helena(Clea helena)

Występowanie

Zasiedla jeziora, stawy, rowy, rzeki, zwykle o piaszczystym, czy kamienistym dnie, czyste i szybko płynące strumienie i potoki na terenie Azji południowo-wschodniej, zwłaszcza w Malezji i Tajlandii. Stwierdzono go również w jeziorze Toba na Sumatrze i na Jawie.

Ogólny opis

Ślimak heleny jest niewielkim wodnym mięczakiem, osiągającym przeciętnie 2-4 cm długości. Charakterystyczna jest żółtawa skorupa z brązowymi spiralnymi pasami, na kształt spiralnego stożka z osiowym żebrowaniem i zredukowanym wierzchołkiem. Ciało zwykle zielonoszare z drobnymi, czarnymi cętkami. Głowa ma kształt ssawki, zakończoną otworem gębowym, o długości ok. 8-10 mm. Druga nieco większa(grubsza) ssawka służy do lokalizowania, oraz przypuszczalnie uczestniczy w oddychaniu. Czułki osadzone są między głową, blisko siebie, wyposażone w oczy.

Dymorfizm płciowy

Jest rozdzielnopłciowy, lecz brak różnic między samicą, a samce.

Populacja i zagrożenia

Nie podlega klasyfikacji w stopniach zagrożenia. Wydaje się dosyć pospolity na terenie swojego występowania. Chętnie hodowany w niewoli.

Pożywienie

Głównie mięsożerny. Wyspecjalizował się w polowaniu na ślimaki wodne min. zatoczki, świderki, rozdętki, lecz wygłodniały zje również osłabioną, niewielką rybę, krewetka, czy innego bezkręgowca. W razie braku dostępu do pokarmu ślimaczego, chętnie zjada detrytus i glony. W akwarystyce przyjmuje pokarm do ryb. Nie atakują osobników swojego gatunku.

Zachowanie

Przez większość czasu wyczekuje zakopany w podłożu, wystawiając znad dna jedynie ssawkę, która informuje ślimaka o przechodzącym nad nim celem. Jeżeli ślimak helena zlokalizuje ofiarę, wychodzi z podłoża, wchodzi na ślimaka i aplikuje mu dzięki ssawce paraliżujący jad. Następnie powoli przystępuje do konsumpcji na unieruchomionej ofierze. Swoją "trąbkę" może bez trudu wcisnąć nawet w przymknięte wieczko skorupy ślimaka. Często ślimak heleny może żerować wspólnie z innymi osobnikami, zwłaszcza przy większej ofierze np. ampulari. Zwykle aktywny po zmroku. Najedzony zwykle aktywnie porusza się po dnie i roślinności. Zaatakowany chowa swoje ciało do wnętrza skorupy. Obecnie nie wiadomo na jakiej zasadzie ślimak spożywa swoją ofiarę przy pomocy długiej ssawki, możliwe iż uwalnia enzymy, lub dużą dawkę podciśnienia.

Rozród

Jest rozdzielnopłciowy i jajorodny. Przy kopulacji samiec używa specjalnego wyrostka kopulacyjnego uwalniającego nasienie, do ciała samicy. Samica następnie przechowuje nasienie, oraz zapładnia jajka już bez udziału samca. Samica składa pojedynczo jajka na częściach roślinności. Jajo mierzy ok. 1 mm długości i otoczone jest przeźroczysta substancją odżywczą, przypominając kształtem poduszkę z żółtkiem po środku. Po ok. 3-5 tygodniach wykluwają się małe ślimaki(w zależności od temperatury wody), nie posiadające jeszcze stożkowatej skorupy, która wyrasta wraz z wiekiem. Po ok. 4-6 miesiącach ślimak zwykle przechodzi cały cykl rozwojowy, wyglądając już jak dorosły osobnik.

Naturalni wrogowie

Głównie większe ryby i ptaki wodne, mogące rozłupać jego skorupę.

Długość życia

brak danych.

Znaczenie dla człowieka

Gatunek bardzo popularny w akwarystyce. Polecany jako naturalna metoda pozbywania się plagi ślimaków w akwariach.

Ciekawostki

• Jest ślimakiem polecanym do zbiorników cierpiących na plagę ślimaków. Nie niszczy roślinności, a po pozbyciu się potencjalnych ofiar(ślimaków) zwykle przechodzą na pokarm dla ryb i detrytus. Bardzo rzadko atakują krewetki i inne ryby, zwykle tylko, jeśli zabraknie dwóch wcześniejszych źródeł pokarmu. Zwykle także ślimaki ampularie są bezpieczne w towarzystwie ślimaków helena, jeżeli te nie są wygłodniałe. Polecany zwłaszcza do krewetkarii z duża ilością roślinności. Dosyć szybko się rozmnażają. Nie opuszczają środowiska wodnego, dlatego akwarium nie musi być przykryte. Idealne parametry wody to temp. 24-30 °C, ph 7,0-8,5, oraz twardość wody bez większego znaczenia.. 
• Czasami spotykane są ślimaki z jasnymi, lub czarnymi pasami wokół skorupy.
• Czasami można spotkać się z nazwą Anentome helena.
• Opisany między innymi dzięki niemiecko-chilijskiemu zoologowi Rodolfo Amando Philippi w 1847 roku.
• Rodzaj Clea liczy obecnie 14 gatunków ślimaków, min. Clea nigricans, Clea cambojiensis i Clea bocki.

Bibliografia:

-http://www.domowe-akwarium.pl/slimaki-akwariowe/clea-helena

-http://akwariumdomowe.pl/2014/11/anentome-helena-clea-helena/

-http://www.akwarium.net.pl/wiki/Anentome_Helena

-https://en.wikipedia.org/wiki/Clea_helena

-http://akwarystykaroslinna.blogspot.com/2013/03/anentome-helena.html