Występowanie
Zasiedla obrzeża Sahary w Afryce Północnej. Występuje w północnym Egipcie, północnej Libii, północnej Algierii, Tunezji, Maroko(poza górami Atlas), południowej i zachodniej Mauretanii, środkowej Mali, południowej Niger, północnym Nigrze, środkowym Czadzie, południowym i środkowym Sudanie oraz Erytrei. Pojedyncze, odizolowane populacje spotykane w południowo-zachodniej Libii, północno-zachodnim Nigrze, środkowej Nigerii i zachodnim Czadzie. Natomiast wystąpienie zorilli libijskiej w południowo-zachodnim Egipcie nie zostało potwierdzone. Zasiedla głównie obrzeża pustyni, oazy, tereny górzyste o skromnej szacie roślinnej. Czasami widywane na obszarach uprawnych.
Ogólny opis
Zorilla libijska mierzy przeciętnie 50-70 cm długości ciała wraz z ogonem, przy wysokości ciała ok. 10 cm i wadzę 0,5-0,7 kg. Sierść jest zwykle gruba i gęsta, o czarnym kolorze z białymi, nierównomiernymi pasami. Czasami białe pasy zmywają się z ciemnym włosiem. Czasami spotykane są osobniki o brunatno-szarawym odcieniu na grzbiecie. Kończyny i spód ciała zwykle czarne. Głowa zwykle czarna z białym paskiem powyżej oczu i niewielkim białym obramowaniem w okolicy pyszczka. Gatunek podobny i często mylony z zorillą(Ictonyx striatus), choć ta jest większa, a biały pasek na głowie, często nie jest tak wyraźny(często przerywany, tworząc białe plamy).Dymorfizm płciowy
Słabo zaznaczony. Samce są często większe od samic.
Populacja i zagrożenia
Nie jest gatunkiem zagrożonym i klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski. Jednak jest bardzo rzadko obserwowany, a jego populacja często ulega sezonowym wahaniom. Obecnie polują na niego rdzenne afrykańskie plemiona z Tunezji przekonaniem iż ich mięso przywraca płodność mężczyznom. Rzadko łapany i oswajany, jak w przypadku zorilli(Ictonyx striatus), głównie ze względu iż ta druga występuje znacznie częściej. Obecnie nie są znane poważne zagrożenia dla tego gatunku. Jest objęty ochroną gatunkową na terenach Maroka, Algierii i Tunezji.
Pożywienie
Mięsożerca. Poluje na małe gryzonie, ptaki, młode zające, jaszczurki, węże, płazy, owady i inne bezkręgowce, ptasie i gadzie jaja, padlinę, czasami zabija drób domowy, jeśli zamieszkuje tereny gospodarstw ludzkich.Zachowanie
Prawie i wyłącznie nocny tryb życia, a także samotniczy. Poza okresem godowym, zorilla przejawia zachowania agresywne wobec innych osobników swojego gatunku. Samce, jak i samice przejawiają zachowania terytorializmu, choć na wolności obserwuje się iż prowadzą raczej koczowniczy tryb życia. Dzień zwykle spędzają w szczelinach skalnych, pustych pniach drzew lub norach samodzielnie wykopanych, lub zagarniętych. Dobrze pływają i wspinają się po drzewach, lecz zwykle wolą przebywać na ziemi. W razie zagrożenia, posiadają kilka mechanizmów obronnych. Po pierwsze warczy i puszy ogon w ostateczności wydaje z siebie głośny, nieprzyjemny pisk, po drugie jeśli to nie zadziała, dzięki swojemu wrodzonemu refleksowi, atakuje tył ciała zwierzęcia. Kiedy zostaje zaatakowany przez większe zwierzę, jak np. lew, udaje martwego, wydzielając z siebie nieprzyjemną woń. W ostateczności jeśli poprzednie mechanizmy nie zadziałały, tryska z gruczołu odbytowego nieprzyjemną w smaku i woni cieczą, zwykle celując w oczy. Ze względu na skromne obserwację na wolności, gatunek jest dość słabo poznany.Rozród
Na wolności zachowania rozrodcze nie były obserwowane. W niewoli okres rozrodczy przypada wczesną wiosną, lub późnym latem. Samce zwykle toczą między sobą zażarte walki o samice. W okresie rozrodczym samice nie przejawiają zachowań agresywnych. Ciąża trwa ok. 36 dni, po czym samica rodzi zwykle 1-4 młode w norze. Noworodki zorilli ważą przeciętnie 15 gramów oraz są ślepe i bezwłose. Po 20 dniach pojawia się futro, po 30 dniach pierwsze kły, a po 40 otwierają się oczy. Przez pierwsze 9 tygodni młode są całkowicie zależne od matki, a po upływie 18 tygodni zwykle stają się samodzielne i opuszczają matkę. Dojrzałość płciową uzyskują w wieku 20-30 tygodni. Zorille libijskie odchowują jeden miot rocznie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz