Rzekotka geograficzna - kartograficzna żaba

• Królestwo: Zwierzęta
• Podtyp: Kręgowce
• Gromada: Płazy
• Rząd: Płazy bezogonowe
• Rodzina: Rzekotkowate
• Gatunek: Rzekotka geograficzna(Hypsiboas geographicus)

Występowanie

Występuje w Ameryce Południowej na wschód od Andów w Kolumbii, Wenezueli, Trynidadzie i Tobago, aż po Gujanę, Gujanę Francuską, Ekwador, Peru, Boliwię i Amazonię w Brazylii. Zamieszkuje zwykle suche i wilgotne, nizinne lasy tropikalne i subtropikalne, a także wilgotne sawanny, bagna, plantację i ogrody. Jego występowanie jest zależne od sąsiedztwa słodkowodnych zbiorników wodnych, takich jak strumienie, jeziora, rzeki, stawy itp. Występuje zwykle na wysokości do 500 m n.p.m., jedynie w Ekwadorze spotykany do 1200 m n.p.m.

Ogólny opis

Mierzy przeciętnie 5-7,5 cm. Skóra jest gładka. Charakterystyczne dla rzekotki długie kończyny. Palce połączone błoną pławną. Charakterystyczny dla gatunku trójkątna ostroga piętowa. U tego płaza występuje ontogenetyczna zmiana ubarwienia skóry(wraz z wiekiem). Kijanki są jednolicie czarne. Młode żaby zwykle posiadają boki i kończyny koloru czarnego, a brzuch i grzbiet koloru szarego z wyraźnymi cętkami na stronie grzbietowej. Osobnik dorosły przebarwia się zwykle na kolor kremowy, żółty, lub pomarańczowy, czasami zachowując czarne, choć nie tak już wyraźne plamy. Boki żaby często przebarwiają się na kolor szary(czasami z lekkim paskowaniem), choć niektóre osobniki zachowują czarny kolor boków. Strona brzuszna zwykle jaśniejsza. Błona pławna jasnobrązowa, z wyjątkiem osobników zasiedlających Boliwię i południowe Peru, których błona zwykle jest czerwona. Oczy zwykle brązowoczerwone. Osobniki z południowego Peru i Boliwii często posiadają czarne plamy na brzuchu i gardle, oraz czerwone pasy na grzbiecie.

Dymorfizm płciowy 

Wyraźny. Samica większa(o ok. 2 cm), natomiast u samców w porze godowej występują modzele godowe i nadymany worek krtaniowy. Zauważono także iż samice posiadają większe czarne cętki na ciele, a samce częściej zachowują czarny kolor kończyn i boków ciała.

Populacja i zagrożenia

Notowany jako gatunek niższego ryzyka na wyginięcie. Występuje dosyć powszechnie, a jego populacja utrzymuje się na stabilnym poziomie. Nie odnotowano poważnych zagrożeń dla tego gatunku.

Pożywienie

Głównie małe stawonogi(owady i pajęczaki). Kijanki glony i martwa materia organiczna unosząca się w wodzie.

Zachowanie

Jest nadrzewnym gatunkiem płaza, wspinając się po gałązkach i liściach drzew. Rzadko wchodzi do wody, zwykle jedynie w okresie godowym. W razie zagrożenia nie jest zdolny do szybkiej ucieczki, dlatego stosuje kilka mechanizmów obronnych min. udaje martwą, często zasłaniając kończynami przednimi swoje oczy, często także nadyma swoje ciało(przez napełnienie swoich płuc) i unosi kończyny wydając się większą niż w rzeczywistości. Żaba może także szybko opróżnić swój pęcherz moczowy, wydzielając nieprzyjemny zapach. Skóra wydziela także niewielką ilość śluzu, lecz jego toksyczność nie została zbadana. Kijanki są zwykle niesmaczne dla ryb, dlatego potrafią żyć w rzekach i jeziorach w których inne kijanki nie miałyby szans na przeżycie.

Rozród

Pora godowa przypada w porze deszczowej min. w Ekwadorze od września do marca, w Brazylii nawet do lipca, a w Peru zwykle do stycznia. Samce zwykle wykonują wokalne popisy przed samicami, zwykle na liściach i gałęziach nad wodą, głośno rechocząc. Zaakceptowany samiec, wraz z samicą tworzą ampleksus. Samica składa następnie w wodzie do 2 000 jaj, które są natychmiast zapładniane przez samca. Rodzice nie opiekują się skrzekiem, ani kijankami. Po ok. tygodniu wykluwają się kijanki(dane niepewne). Wiek ostatecznej metamorfozy jest nieznany.

Naturalni wrogowie

Żaby mogą paść ofiarą większych ssaków drapieżnych, ptaków, innych płazów, węży itp. Głównym wrogiem kijanek są larwy ważek, którym nie przeszkadza ich niesmaczny smak.

Długość życia

Brak danych.

Znaczenie dla człowieka

Bywają hodowane w terrariach.

Ciekawostki

• Rzadko trzymane w niewoli.
• Wcześniej płaz znany pod nazwą Hyla geographica.
• Została opisana w 1824 roku przez niemieckiego biologa Johann'a Baptist'a von Spix.
• Do rodzaju Hypsiboas zaliczanych jest obecnie 75 rzekotek, min. rzekotka wielka(Hypsiboas boans), Hypsiboas rosenbergi i Hypsiboas jimenezi.

Bibliografia:

-http://www.iucnredlist.org/details/55487/0

-https://fr.wikipedia.org/wiki/Hypsiboas_geographicus

-https://en.wikipedia.org/wiki/Map_tree_frog

-http://www.amphibiaweb.org/cgi/amphib_query?where-genus=Hypsiboas&where-species=geographicus&account=amphibiaweb