Scynk florydzki - jaszczurka z pomarańczowym ogonem

• Królestwo: Zwierzęta
• Podtyp: Kręgowce
• Gromada: Gady
• Rząd: Łuskonośne
• Rodzina: Scynkowate
• Gatunek: Scynk florydzki(Plestiodon egregius)

Występowanie

Występują endemicznie w południowo-wschodnich Stanach Zjednoczonych, min. na całej Florydzie, południowo-wschodniej Georgie i południowo-środkowej Alabamie, po rzekę Tombigbee i Black Warrior. Może zasiedlać także tereny graniczne między Georgie, a Karoliną Południową. Jego środowisko to tereny głównie o piaszczystym podłożu min. piaszczyste wydmy, sosnowe zarośla o piaskowym podłożu, zagajniki dębowo-sosnowe i suche tereny bagienne, zwane na Florydzie hammock.

Ogólny opis

Scynk osiąga 9-15 cm długości ciała. Jaszczurka jest dosyć mała, posiada smukłą budowę ciała z dosyć długim ogonem i krótkimi kończynami. Ciało koloru szarego, lub brązowego z jasnymi pasami biegnącymi po bokach ciała jaszczurki. Posiada charakterystyczny pomarańczowy, lub czerwony ogon, u osobników młodocianych zwykle niebieski, natomiast u starszych i osobników które przeszły jego autotomię(utracenie) może być różowy. Czasami tylne kończyny mogą przybierać barw ogona. Samce w okresie godowym mogą przybierać lekko pomarańczowy kolor po bokach ciała.

Dymorfizm płciowy

Samce zwykle większe, a w okresie godowym często mogą przybierać pomarańczowych barw po bokach ich ciała.

Populacja i zagrożenia

Jest klasyfikowany jako gatunek najmniejszego ryzyka na wyginięcie. Trzy podgatunki scynka florydzkiego Plestiodon egregius egregius, Plestiodon egregius insularis i Plestiodon egregius lividus, są objęte ochroną, a Plestiodon egregius lividus notowany jako zagrożony wyginięciem, głównie ze względu na niszczenie siedliska życia jaszczurek, pod zabudowę mieszkalną, handlową i rolną. Poważnym zagrożeniem jest także wyłapywanie scynków, przez kolekcjonerów jaszczurek. Pozostałe dwa podgatunki(Plestiodon egregius onocrepis i Plestiodon egregius similis) są w miarę powszechne.

Pożywienie

Żywi się głównie niewielkimi stawonogami min. świerszczami, pajęczakami i karaczanami.

Zachowanie

Scynk florydzki jest jaszczurką o skrytym trybie życia. Głównie aktywna za dnia, wylegując się w promieniach słońca i czyhając na potencjalną ofiarę. Kończyny niewielkich rozmiarów, uniemożliwiają jej wspinaczkę po drzewach. W razie zagrożenia szybko zakopuję się w piasku, nie używając do tego kończyn, a całego ciała, jakoby "pływając" w suchym piasku, lub ziemi. Przy ewentualnym złapaniu jej przez drapieżce, może odczepić swój ogon od ciała, aby uciec(zjawisko autotomii).

Rozród

Słabo poznany. Okres godowy przypada w okresie zimowym, samce przybierają wtedy bardziej wyrazistych barw. Samica następnie w okresie wiosennym, składa od 3 do 7 jaj w płytkim gnieździe(mniej niż 30 cm głębokości), zwykle w wilgotnej ziemi, lub pod gnijącymi kłodami. Jaja inkubowane są przez 30-50 dni. W tym czasie samica zwykle zostaje blisko gniazda. Dojrzałość płciową młode uzyskują po ok. 1 roku.

Naturalni wrogowie

Oposy, skunksy, krety, ptaki drapieżne, węże i większe jaszczurki.

Długość życia

Przypuszczalnie ok. 8 lat.

Znaczenie dla człowieka

Jaszczurka spotykana w niewoli, głównie z odłowów.

Ciekawostki 

• Wyróżnia się 5 podgatunków scynka florydzkiego(Plestiodon egregius egregius, Plestiodon egregius insularis, Plestiodon egregius lividus, Plestiodon egregius onocrepis i Plestiodon egregius similis ).
• Spotykana w hodowlach hobbystycznych, lecz bardzo rzadko. Głównie pozyskiwana dla kolekcjonerów. Przetrzymywanie i sprzedaż pierwszych trzech podgatunków podanych wyżej, jest nielegalna.
• Scynk opisany w 1859 roku przez amerykańskiego przyrodnika Spencer'a Fullerton'a Bairda.
• Rodzaj Plestiodon obejmuje 39-43 gatunków scynków. Niegdyś rodzaj łączony z Eumeces. Scynk florydzki jest spokrewniony z Plestiodon sumichrasti, Plestiodon dugesii i Plestiodon capito.

Bibliografia:

-https://en.wikipedia.org/wiki/Mole_Skink

-http://www.iucnredlist.org/details/64226/0

-http://srelherp.uga.edu/lizards/eumegr.htm