Torebnik piżmowy - ewolucyjnie między oposem, a kangurem

• Królestwo: Zwierzęta
• Podtyp: Kręgowce
• Gromada: Ssaki
• Rząd: Dwuprzodozębowce
• Rodzina: Hypsiprymnodontidae
• Gatunek: Torebnik piżmowy(Hypsiprymnodon moschatus)

Występowanie

Występuje jedynie na terenie nizinnych i górskich wilgotnych lasów równikowych w północno-wschodnim Queensland(Australia) od góry Mount Amos na północy do góry Mount Lee na południu. Widywany do 1100 m n.p.m.

Ogólny opis

Torebnik piżmowy mierzy 20-34 cm długości ciała, natomiast ogon 6-12 cm długości. Pysk torbacza wydłużony, uszy zaokrąglone, nagie i ciemne. Kończyny tylne dłuższe, zakończone wydłużoną stopą, choć w przeciwieństwie do kangurowatych, różnica w długości kończyn tylnych i przednich nie jest, aż tak wielka. Posiada także dobrze rozwinięty pierwszy palec, każdej ze stóp. Futro gęste, rdzawobrązowe, ciemniejsze na grzbiecie. Głowa i spód ciała szarobrązowe. Ogon nagi, pokryty czarnymi łuskami. Pazury dosyć małe i słabo rozwinięte. Warzą 330-700 gramów.

Dymorfizm płciowy

Nie wskazują. U samic widoczna jest jedynie dobrze rozwinięta torba lęgowa.

Populacja i zagrożenia

Klasyfikowany jako gatunek niższego ryzyka na wyginięcie. Niegdyś zamieszkiwał większy obszar, jednak został wyparty poprzez przekształcanie lasów pod uprawy i pastwiska, głównie z terenów nadmorskich. Obecnie największym zagrożeniem dla tego gatunku są zdziczałe pasy, koty, oraz fragmentacja siedliska. Jednak mimo to populacja utrzymuje się na stabilnym poziomie i nie odnotowano jej globalnych spadków.

Pożywienie

Głównie owadożerne. Poszukują głównie w runie owadów i innych bezkręgowców, a także owoców palm i roślin bulwiastych.

Zachowanie

Słabo poznane ze względu na skryty tryb życia zwierzęcia. Prowadzi zwykle samotny tryb życia, rzadko spotykany w parach. Aktywny za dnia. W przeciwieństwie do większości kangurowatych, poruszania się używając 4 kończyn(podobnie jak królik). Gniazdo budują między korzeniami dużych drzew, lub w kępach Smilax australis, głównie używając suchych traw, paproci i porostów. Torebniki są bardzo płochliwe i szybkie, dlatego trudno je zaobserwować. Ponoć potrafią sprawnie wspinać się na drzewa, lecz nie są to potwierdzone dane. Wydziela charakterystyczny zapach piżma, wyczuwalny u obu płci.

Rozród

Słabo poznany. Okres godowy przypada przypuszczalnie w październiku-grudniu, gdyż młode rodzą się zwykle w porze deszczowej między lutym, a majem. Ciąża, wraz z odchowem młodych w torbie lęgowej trwa 21 tygodni, po czym zwykle 2 młode opuszczają torbę matki, lecz przez kilka tygodni zostają w gnieździe. Dojrzałość płciową uzyskują po ok. 1 roku.

Naturalni wrogowie

Niegdyś głównie duże węże, krokodyle i ptaki drapieżne. Obecnie także zdziczałe koty i psy(np.dingo).

Długość życia

brak danych.

Znaczenie dla człowieka

Gatunek nie posiada szczególnego znaczenia dla człowieka.

Ciekawostki

• Jest jednym z najprymitywniejszych torbaczy Australii. Przypuszczalnie stanowi ogniwo ewolucyjne między oposami, a kangurami, gdyż odznacza się cechami pośrednimi min. wydłużonym pierwszym palcem u wszystkich stóp, kończynami o podobnych proporcjach i nietypowym ogonem jak na kangura.  
• Niegdyś klasyfikowany do rodziny kanguroszczurowatych, jednak najnowsza klasyfikacja wprowadziła go do rodziny Hypsiprymnodontidae, gdzie obecnie jest jedynym żyjącym przedstawicielem.
• Został opisany przez australijskiego zoologa Edward'a Pierson'a Ramsay w 1876 roku.
• Obecnie rodzina Hypsiprymnodontidae liczy 11 gatunków torbaczy, w tym 1 współcześnie żyjący. Najbliższymi krewnymi torebnika piżmowego są Hypsiprymnodon bartholomaii, Hypsiprymnodon philcreaseri, Hypsiprymnodon dennisi i Hypsiprymnodon karenblackae. Torebniki te żyły w plejstocenie.

Bibliografia:

-https://en.wikipedia.org/wiki/Musky_rat-kangaroo

-http://www.iucnredlist.org/details/40559/0

-http://animaldiversity.org/accounts/Hypsiprymnodon_moschatus/

-http://www.ozanimals.com/Mammal/Musky-Rat-Kangaroo/Hypsiprymnodon/moschatus.html